Свіслацкі разлом
Сві́слацкі разлом — дыз'юнктыўнае парушэнне ў Свіслацкім, Ваўкавыскім, Зэльвенскім, Слонімскім і Івацэвіцкім раёнах Беларусі, аддзяляе Беларускую антэклізу ад Брэсцкай упадзіны.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D0%B0%D0%BD%D1%82%D1%8D%D0%BA%D0%BB%D1%96%D0%B7%D0%B0.svg/300px-%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D0%B0%D0%BD%D1%82%D1%8D%D0%BA%D0%BB%D1%96%D0%B7%D0%B0.svg.png)
Распасціранне субшыротнае, выцягнуты амаль на 140 км. З'яўляецца адным са звенняў субшыротных разломаў, якія абмяжоўваюць з поўначы Прыпяцкі прагін, Палескую седлавіну, Брэсцкую ўпадзіну.
Разлом скідавага тыпу. Па ім стромка зрушаны пароды крышталічнага фундамента, верхнепратэразойскія і ніжнепалеазойскія ўтварэнні. Вертыкальная амплітуда зрушэння парод ад дзясяткаў метраў на ўсходзе да 100—150 м на захадзе. Залажыўся разлом у раннім палеазоі, а найбольшая актывізацыя праявілася ў сілуры. Па глыбіні пранікнення, мяркуюць, коравы.
Літаратура
правіць- Гарэлік З. Свіслацкі разлом // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.