Сэцэсія (Старажытны Рым)

Сэцэ́сія (лац.: secessio, ад secedo — выходжу) — дэманстратыўны адыход плебеяў (лац.: secessio plebis) у Старажытным Рыме у 494, 449, 445, 342 і 287 гадах да н.э. на Авенцінскі ўзгорак або Свяшчэнную гару, якія ў той час знаходзіліся па-за межамі горада.

Сэцэсія была эфектыўнай формай барацьбы плебеяў супраць патрыцыяў за свае палітычныя і сацыяльныя правы, бо масавы адыход насельніцтва з Рыма (а асноўная маса гараджан складалася з плебсу) паралізаваў эканамічнае жыццё горада.

Верагодна ўжо пасля першай сэцэсіі 494 г. да н.э. у Старажытным Рыме для абароны правоў прышлага насельніцтва былі ўведзены пасады народных трыбунаў і эдылаў.

ЛітаратураПравіць

Géza Alföldy. Römische Sozialgeschichte. Franz Steiner Verlag, Wiesbaden 1975, ISBN 3-515-02045-4
Jochen Bleicken. Das Volkstribunat der klassischen Republik. Studien zu seiner Entwicklung zwischen 287 und 133 v. Chr. Beck, München 1955
Dietmar Kienast. Die politische Emanzipation der Plebs und die Entwicklung des Heerwesens im frühen Rom. In: Bonner Jahrbücher. 175, 1975, ISSN 0068-0060, S. 83-112.
The Growth of Plebeian Privilege in Rome. The English Historical Review No. II (April 1886)
Forsythe. G. A Critical History of Early Rome, Berkeley, 2005