Старажытнафранкская мова
Старажытнафранкская мова (фр.: francique, ням.: Altfränkisch) — старажытнагерманская мова, якая вымерла ў VIII стагоддзі. На ёй размаўлялі салічныя франкі, якія заваявалі Рымскую Галію ў канцы V стагоддзя. Каля 100 тыс. франкаў паступова мігравала на поўдзень з тэрыторыі сучаснай Фландрыі, якую яны засялілі ў III—IV стагоддзях. У раманамоўнай Галіі салічныя франкі апынуліся акружаны шматлікім (6-8 млн.) гала-раманскім насельніцтвам, і таму з часам страцілі родную мову, якая выйшла з ужытку да канца VIII стагоддзя. Тым не менш, франкі доўгі час складалі аснову новага кіруючага класа Галіі, а таму іх мова адыграла важную ролю суперстрата ў фарміраванні сучаснай французскай мовы, у тым ліку і яе назвы. У французскай мове захоўваюцца шматлікія франкскія запазычанні (jardin, bande, guerre, fauteuil, rang, blond, blanc, bleu, brun і іншыя). Франкскія паводле паходжання рысы маюцца ў фанетыцы (прыдыхальнае h) і ў граматыцы. Там, дзе народна-лацінская гаворка была слаба прадстаўлена, франкская гаворка захавалася і працягвала развівацца. Ёй карысталіся так званыя рыпуарскія франкі. На поўначы на яе аснове развіліся сучасныя фламандскія дыялекты, літаратурная нідэрландская мова, а таксама франкскі дыялект нямецкай мовы.
Старажытнафранкская мова | |
---|---|
Саманазва | *Frenkisk |
Краіны | — |
Вымерла | VIII ст. |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
Пісьменнасць | Elder Futhark[d] |
Моўныя коды | |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | — |
ISO 639-3 | frk |
IETF | frk |
Glottolog | fran1264 |
Гл. таксама
правіцьДля паляпшэння артыкула пажадана |