Стэфан Душан
Стэфан Ураш IV Душан Няманіч (сербск.: Стэфан Урош IV Душан Немањић) — сербскі кароль (1331—1346) з роду Няманічаў, з 1346 г. — «цар сербаў і грэкаў» (да смерці ў 1355 годзе).
| Стэфан Душан сербск.: Стефан Урош IV Душан | ||
 | ||
| Стэфан Душан. Фрэска. | ||
| ||
|---|---|---|
| 8 верасня 1331 — 16 красавіка 1346 | ||
| Папярэднік | Стэфан Ураш III | |
| Пераемнік | Тытул скасаваны | |
| ||
| 16 красавіка 1346 — 20 снежня 1355 | ||
| Папярэднік | Тытул заснаваны | |
| Пераемнік | Стэфан Ураш V | |
| Дзейнасць | палітык | |
| Веравызнанне | Праваслаўе, сербская царква | |
| Нараджэнне | 1308
| |
| Смерць | 20 снежня 1355 | |
| Пахаванне | Манастыр Святых Архангелаў, перапахаваны ў 1927 годзе ў Цэрквы Святога Марка ў Бялградзе | |
| Дынастыя | Няманічы | |
| Бацька | Стэфан Ураш III | |
| Маці | Феадора | |
| Жонка | Алена Балгарская | |
| Дзеці | сын: Стэфан Ураш V дочкі: 1) Ірына, 2) Імя невядома | |
Старэйшы сын караля Сербіі Стэфана Ураша III. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з Візантыяй і Венгрыяй Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «Законнік Стэфана Душана» — зборнік законаў Сербіі.
Быў жанаты на Алене, сястры балгарскага цара Яна Аляксандра. Сын Стэфана Душана, Стэфан Ураш V, стаў апошнім царом Сербіі.
Зноскі
СпасылкіПравіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Стэфан Душан
