Субду́кцыя[1] — паводле ўяленняў тэктонікі пліт: узаемадзеянне літасферных пліт на канвергентных межах, дзе пры сустрэчным перамяшчэнні адна з пліт (звычайна акіянічная) падсоўваецца пад іншую і апускаецца ў мантыю Зямлі. Тэрмін увёў французскі вучоны П. Ангус (1951)[2].

Сема зоны субдукцыі

Інтэнсіўныя тэктанічныя рухі, дэфармацыі і магматызм фармуюць над зонамі субдукцыі зоны глыбокафокусных землетрасенняў, астраўныя дугі, ланцугі вулканічных астравоў, якія атачаюць катлавіны ўскраінных мораў і аддзеленыя глыбакаводнымі жолабамі ад акіянаў, і горныя паясы актыўных кантынентальных ускраін.

Зноскі

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць