Вялікае княства Уладзімірскае

Уладзіміра-Суздальскае княства — буйнейшая ўсходнеславянская феадальная дзяржава на паўночным усходзе былой Кіеўскай дзяржавы. З X да сярэдзіны XII стагоддзяў Растова-Суздальскае княства — княжацкая воласць у складзе Кіеўскай Русі. Сталіцы — Растоў, Суздаль. З сярэдзіны XII стагоддзя зямля-дзяржава (вялікае княства). Сталіца — Уладзімір на Клязьме (1157). Спустошана мангола-татарамі ў 1238 годзе. У XIII—XIV стагоддзях тэрыторыя ўладзімірскага вялікага князя. Пазней землі Уладзіміра-Суздальскага княства ўвайшлі ў склад Маскоўскага княства.

Гістарычная дзяржава
Вялікае Княства Уладзімірскае
руск.: Великое княжество Владимирское
Герб
Пашырэнне тэрыторыі Вялікага княства Уладзімірскае з 1237 год
<   > 1125 — 1389
Сталіца	Растоў Суздаль Уладзімір
Мова(ы)	руская
Афіцыйная мова	старажытнаруская мова і царкоўнаславянская мова
Рэлігія	праваслаўе
Форма кіравання	манархія
Дынастыя	Рурыкавічы
Вялікае княства Уладзімірскае на Вікісховішчы

Успенскі сабор ва Уладзіміры пабудаваны ў 1158—1160 гг. У XIII—XIV стст. функцыянаваў як галоўны сабор Паўночна-Усходняй Русі

Гісторыя гэтага княства працягвалася да 1328 года, калі Іван Данілавіч Каліта перанёс сталіцу ў Маскву, аднак да 1432 года вялікія князі маскоўскія па-ранейшаму ўступалі на пасад ва Уладзіміры.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вялікае княства Уладзімірскае