Уладзіслаў Гуроўскі
Уладзіслаў Гуроўскі (каля 1715 — 23 мая 1790, Варшава) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай. Пісар вялікі каронны (1764—1768), маршалак надворны (1768—1781) і вялікі літоўскі (з 1781). Кавалер ордэнаў Святога Станіслава і Белага Арла (1772), расійскіх ордэнаў Святой Ганны і Аляксандра Неўскага (1774).
Уладзіслаў Гуроўскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Władysław Gurowski | |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Юзаф Сангушка | ||||||
Пераемнік | Ігнацы Патоцкі | ||||||
Нараджэнне | 16 жніўня 1717[1] | ||||||
Смерць |
23 мая 1790[2][3] (72 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Гуроўскія[d] | ||||||
Бацька | Мельхіёр Гуроўскі[d] | ||||||
Маці | Соф'я з Пшыемскіх | ||||||
Жонка | Ганна з Радаміцкіх[d] | ||||||
Узнагароды |
|
||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьПрадстаўнік шляхецкага роду Гуроўскіх герба «Учэле», сын Мельхіёра і Соф’і з Пшыемскіх. Разам з трыма братамі навучаўся ў Францыі, потым служыў у французскім войску.
У 1748 на даручэнне Морыца Саксонскага накіраваўся ў Пецярбург, дзе беспаспяхова спрабаваў падкупіць Аляксандра Бястужава з мэтай пераканаць расійскую імператрыцу Кацярыну II пасадзіць Маўрыція на сталец Герцагства Курляндскага і Земгальскага.
Адзін з найбольш уплывовых прадстаўнікоў прарасійскай групоўкі, супраціўнік Караля Станіслава Радзівіла «Пане Каханку». 24 сакавіка 1768 выступіў за ўвядзенне ў Рэч Паспалітую расійскіх войскаў з мэтай здушэння Барскай канфедэрацыі[4]. Інфармаваў расіян пра ўсе дзеянні караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага, вінаваціў яго ў таемнай змове з Францыяй.
Ініцыятар стварэння і актыўны ўдзельнік Пастаяннай Рады, у 1775 правёў дэмаркацыю новай граніцы з Расіяй.
Зноскі
- ↑ Українська Вікіпедія — 2004.
- ↑ Władysław Roch Gurowski // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
- ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 172.
- ↑ Władysław Konopczyński. Konfederacja barska. T. I. — Warszawa, 1991. S. 46.