Эўгяніюс Матузявічус

Эўгяніюс Матузявічус (лац.: Eugenijus Matuzevičius; 24 снежня 1917, г. Урупінск, Вобласць Войска Данскога, РСФСР — 20 чэрвеня 1994) — літоўскі паэт, перакладчык, крытык. Заслужаны дзеяч мастацтваў Літвы (1977).

Эўгяніюс Матузявічус
літ.: Eugenijus Matuzevičius
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 24 снежня 1917(1917-12-24)
Месца нараджэння
Дата смерці 20 чэрвеня 1994(1994-06-20) (76 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Жонка Дана Руткуце[d]
Дзеці Карняліюс Матузявічус[d] і Юрагіс Матузявічус[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт, перакладчык, крытык
Мова твораў літоўская мова
Узнагароды
ордэн Дружбы народаў
Merited Cultural Worker of the Ukrainian SSR

Вучыўся ў 19391943 гадах Каўнаскім і Вільнюскім універсітэтах.

Творчасць

правіць

Аўтар паэтычных зборнікаў «Веснавой сцежкай» (1941), «Песня дружбы» (1953), «Не гасні, агонь маяка!» (1960), «Месячны бераг» (1965), «Млечны шлях» (1970), «Зялёныя астравы гадоў» (1975, Дзяржаўная прэмія Літвы 1977), «Варыяцыі і вяртанні» (1980) і інш. Для яго вершаў характэрна рамантычная прыўзнятасць, песенныя інтанацыі.

Для зборніка Янкі Купалы на літоўскай мове «Не жалейка стогне» (1957, укладальнік разам з А. Жукаўскасам), анталогій «З беларускай паэзіі» (1952) і «Па Нёмане песня плыве» (1958) пераклаў паэмы Я.Купалы «Курган», «Барысаў», п'есы «Паўлінка», «Раскіданае гняздо», яго вершы і іншых беларускіх паэтаў. Укладальнік зборніка твораў Я. Купалы «Мая доля» (Вільнюс, 1982). Аўтар артыкулаў пра Я. Купалу, беларускую літаратуру, культуру.

Пераклады

правіць

На беларускую мову асобныя яго вершы пераклалі А. Астрэйка, Р. Барадулін, А. Бачыла, А. Вярцінскі, А. Грачанікаў, Л. Дайнека, М. Калачынскі, Я. Крупенька, П. Марціновіч, А. Разанаў, М. Танк.

Зноскі

Літаратура

правіць

Беларускія пераклады

правіць
  • Просіцца ў песню мора. Мн., 1965.

Спасылкі

правіць