Юраўская вуліца (Мінск)
Юраўская — былая вуліца ў Мінску. З 1920-х гадоў называлася Камуністычнай.
| Юраўская вуліца Мінск | |
|---|---|
.jpg) Сярэдзіна Юраўскай вуліцы ў 1907 годзе, від у бок Губернатарскай. | |
| Агульная інфармацыя | |
| Краіна | |
| Горад | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Траса Юраўскай пачыналася ад сучаснай вуліцы Леніна і вяла да Свіслачы (да сучасных вуліцы Янкі Купалы і аднайменнага парку), на ўсім працягу ішла паралельна сучасных Інтэрнацыянальнай і праспекта Незалежнасці, праз уваходную групу Палаца Рэспублікі на цяперашняй Кастрычніцкай плошчы.[1]
Называлася, напэўна, ад царквы Святога Юрыя на краі ўзгорка перад схілам да Свіслачы, вядомай як уніяцкая толькі з планаў Мінска канца XVIII ст. Пры царкве былі могілкі.
.jpg)
Ад забудовы, якая вядома перад 2-й сусветнай вайной, захаваўся два дамы (цяпер пад адным нумарам праспект Незалежнасці, 27А) у дварах за цяперашнім Палацам культуры прафсаюзаў.[1]
Вуліца размяшчалася ў новай частцы горада, якая з’явілася пасля вялікага пажару, калі загадам вялікага князя праведзена валочная памера ў Менску і горад быў нанова спланаваны.
Вядома прынамсі з 1596 года, калі pэчыцкi староста, князь Яраш Жыжэмскі надаў менскаму кальвінскаму збору свой дом на Юраўскай вуліцы, з пляцам, гаспадарчымі пабудовамі і агародам, які цягнуўся да самай Свіслачы.
Тым часам у Менску была яшчэ адна, старажытнейшая вуліца Юраўская, названая ад іншай царквы Святога Юрыя на процілеглым баку горада[1] — у Пятніцкім канцы. Тая вуліца выводзіла з горад і працягвалася дарогай на Ракаў, у адрозненне ад навейшай яе таксама звалі Ракаўскай, пазней Новафранцішканскай і Юраўска-Ракаўскай[1]. Таксама на былым Пятніцкім канцы пазней была яшчэ і Юрава-Завальная вуліца, якая далучалася да галоўнай там Юраўска-Ракаўскай[1].
У канцы XVII ст. пляц на самым пачатку вуліцы, на рагу з Лошыцкай, належаў менскаму падкамораму, князю Тэадору Каралю Горскаму, да кастрычніка 1680 года Горскі ахвяраваў пляц францысканцам для будаўніцтва касцёла і кляштара.