Aspidiotus furcraeicola — від паўцвердакрылых насякомых-какцыд роду Aspidiotus з сямейства шчытоўкі (Diaspididae).

Aspidiotus furcraeicola
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Aspidiotus furcraeicola


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
EOL  836168

Распаўсюджанне

правіць

Усходняя Афрыка: Танзанія[1].

Апісанне

правіць

Дробныя шчытоўкі, дыяметр дарослых самак ад 1,5 да 2 мм, форма цела круглявая; асноўная афарбоўка карычневая. Самцы выцягнутыя, даўжыня 1,5 мм, шырыня 1 мм, белавата-жоўтыя.

Харчуюцца сокамі такіх ароннікавых раслін, як Anthurium andreanum. Від быў упершыню апісаны ў 1910 годзе нямецкім энтамолагам Карлам Ліндзінгерам  (ісп.) як Spinaspidiotus furcraeicolus.

Таксон Aspidiotus furcraeicola уключаны ў склад роду Aspidiotus разам з таксонамі A. albopicta, A. aliena, A. oliveirae[2].

Гл. таксама

правіць

Зноскі

  1. Ben-Dov, Y.. Aspidiotus furcraeicola (англ.)(недаступная спасылка). Scale insect web catalog. scalenet.info (26th of June, 2014). — Таксанамія. Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2014. Праверана 11 ліпеня 2014.
  2. Lindinger, L. Afrikanische Schildläuse. III. (Cocciden des ostlichen Afrikas.)(ням.) // Jahrbuch der Hamburgischen Wissenschaftlichen Anstalten : Часопіс. — Hamburg: 1910. — Vol. 27. — P. 33-48.

Літаратура

правіць
  • Борхсениус Н. С. Червецы и Щитовки (Coccoidea). — Москва — Ленинград: Издательство АН СССР, 1950. — 1-250 с. — (Определители по фауне СССР, издаваемые Зоологическим институтом АН СССР. № 32). — 2 000 экз.
  • Ben-Dov, Yair; German, V. A Systematic Catalogue of the Diaspididae (Armoured Scale Insects) of the World, Subfamilies Aspidiotinae, Comstockiellinae and Odonaspidinae. — Andover, Hants, U.K.: Intercept, 2003. — P. 1-1112.

Спасылкі

правіць
  • Ben-Dov, Y.. Aspidiotus furcraeicola (англ.)(недаступная спасылка). Scale insect web catalog. scalenet.info (26th of June, 2014). — Таксономия. Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2014. Праверана 11 ліпеня 2014.
  • Aspidiotus (англ.). eol.org. — Таксономия. Праверана 11 ліпеня 2014.