Экалогія і месцапражыванні
правіць
Даўжыня цела імага 8-16 мм. Вочы голыя. Радыяльная жылка на крыле з выгібам[1]. Усе віды Helophilus маюць характэрныя падоўжныя палосы на сярэднеспінцы. На брушку маюцца жоўтыя плямы і перавязі. Лічынкі насяляюць у вадаёмах, багатых арганічнымі рэчывамі[2][3].
Род налічвае каля 25 відаў:
- Helophilus affinis Wahlberg, 1844
- Helophilus antipodus Schiner, 1868
- Helophilus bilinearis Williston, 1887
- Helophilus borealis Staeger, 1845[4]
- Helophilus bottnicus Wahlberg, 1844
- Helophilus campbellicus Hutton, 1902
- Helophilus celeber Osten Sacken, 1882
- Helophilus cingulatus Fabricius, 1775
- Helophilus consimilis Malm, 1863
- Helophilus continuus Loew, 1854
- Helophilus contractus (Claussen & Pedersen, 1980)
- Helophilus distinctus Williston, 1887
- Helophilus divisus Loew, 1863
- Helophilus fasciatus Walker, 1849
- Helophilus frutetorum (Fabricius, 1775)
- Helophilus groenlandicus (Fabricius, 1780)
- Helophilus hochstetteri Nowicki, 1875
- Helophilus hybridus Loew, 1846
- Helophilus ineptus Walker, 1849
- Helophilus insignis Violovitsh, 1979
- Helophilus intentus Curran and Fluke, 1922
- Helophilus interpunctus (Harris, 1776)
- Helophilus kurentzovi (Violovitsh, 1960)
- Helophilus laetus Loew, 1863
- Helophilus lapponicus Wahlberg, 1844
- Helophilus latifrons Loew, 1863
- Helophilus lineatus (Fabricius, 1787)
- Helophilus lunulatus Meigen, 1822
- Helophilus neoaffinis Fluke, 1949
- Helophilus obscurus Loew, 1863
- Helophilus obsoletus Loew, 1863
- Helophilus oxycanus (Walker, 1852)
- Helophilus parallelus (Harris, 1776)
- Helophilus pendulus — Ільніца лунаючая (Linnaeus, 1758)
- Helophilus perfidiosus (Hunter, 1897)
- Helophilus pilosus Hunter, 1897
- Helophilus relictus (Curran & Fluke, 1926)
- Helophilus rex (Curran & Fluke, 1926)
- Helophilus sapporensis Matsumura, 1911
- Helophilus seelandica Gmelin, 1790
- Helophilus sibiricus Smirnov, 1923
- Helophilus stipatus Walker, 1849
- Helophilus transfugus (Linnaeus, 1758)
- Helophilus trivittatus (Fabricius, 1805)
- Helophilus turanicus Smirnov, 1923
- Helophilus versicolor (Fabricius, 1794)
- Helophilus virgatus Coquillett, 1898
Зноскі
- ↑ а б Мамаев Б. М. (руск.) (бел., Медведев Л. Н. (руск.) (бел., Правдин Ф. Н. (руск.) (бел.. Определитель насекомых европейской части СССР. — М.: Просвещение, 1976. — С. 272—275. — 304 с.
- ↑ Coe, R.L. Diptera: Syrphidae, Handbooks for the Identification of British Insects Vol 10 Pt 1 (англ.). — Royal Entomological Society of London, 1953. — С. 98pp.
- ↑ Stubbs, Alan E. and Falk, Steven J. British Hoverflies: An Illustrated Identification Guide (англ.). — British Entomological & Natural History Society, 1983. — С. 253, xvpp.
- ↑ Barkalov, A.V. Syrphidae collection of Siberian Zoological Museum (нявызн.). Novosibirsk, Russia: the Institute of Animal Systematics and Ecology, Siberian Branch of the Russian Academy of Sciences. Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2003. Праверана 28 ліпеня 2009.
