Пячоначныя імхі

	Пячоначныя імхі
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Расліны
Нададдзел:	Мохападобныя
Аддзел:	Пячоначныя імхі
Міжнародная навуковая назва
	Marchantiophyta Stotler et Stotl.-Crand. (1977), emend. 2003
Сінонімы
	Hepaticophyta
Наменклатурны тып
	Marchantia L. (1753)
ITIS	14197
NCBI	3195
EOL	6864901
FW	306729; 55925

Пячоначныя імхі, пячоначнікі (Marchantiophyta) — аддзел мохападобных раслін.

Апісанне

Слаявінныя або лістасцябловыя расліны памерам ад некалькіх міліметраў да некалькіх сантыметраў. Рызоіды аднаклетачныя, ніткападобныя. Гаметафіт мае слаявінную або лістасцябловую форму разнастайнай будовы. Антэрыдыі акруглыя або прадаўгаватыя, на ножцы. Архегоніі размешчаны на асобных бакавых ці брушных галінках.

Арэал

Пашыраны ўсюды. На Беларусі каля 85 відаў з 43 родаў, 26 сямействаў. Найбольш вядомыя маршанцыя (Marchantia), рычыя (Riccia), блазія (Blasia), пелія (Monosolenium tenerum), прэйсія (Preissia), рыкардыя (Riccardia), рычыякарпус (Ricciocarpus), юнгерманія (Jungermannia). Растуць пераважна ў вільготных і забалочаных лясах (асабліва ельніках), на кары дрэў, глебе, гнілой драўніне, камянях, на паверхні або ў тоўшчы вады, на агародах і палетках.

Класіфікацыя

Падзяляецца на 2 класы: маршанцыевыя імхі (Marchantiopsida) і юнгерманіевыя імхі (Jungermanniopsida). Каля 60 сямействаў, каля 300 родаў, больш за 6 тысяч відаў.

Значэнне і выкарыстанне

Пячоначныя імхі — першасныя глеба- і торфаўтваральнікі, ахоўваюць глебу ад эрозіі; часам — пустазелле.

Літаратура

Рычкоўскі Г. Ф. Пячоначныя імхі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 178. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).