Іван Дзмітрыевіч Ралько
Іван Дзмітрыевіч Ралько (21 лістапада 1929, вёска Макраны[1], Капыльскі раён, Мінская вобласць — 27 снежня 1979, Мінск) — беларускі літаратуразнавец, літаратурны крытык, паэт. Кандыдат філалагічных навук (1967).
| Іван Дзмітрыевіч Ралько | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 21 лістапада 1929 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 27 снежня 1979 (50 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Род дзейнасці | літаратуразнавец, літаратурны крытык, паэт |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | кандыдат філалагічных навук (1967) |
| Альма-матар | |
| Член у | |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў сялянскай сям'і. У 1951 годзе скончыў Нясвіжскае педагагічнае вучылішча. З 1951 і да пачатку 1957 года працаваў дырэктарам і выкладчыкам беларускай мовы і літаратуры Багушоўскай сямігадовай школы, затым выкладаў рускую мову і літаратуру ў Навамышскай сярэдняй школе Баранавіцкага раёна. У 1958 годзе скончыў завочна філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, у 1961 годзе — аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Працаваў у гэтым інстытуце малодшым (1961–1968), старшым навуковым супрацоўнікам (1969–1979).
Сябра СП СССР з 1970 года.
Творчасць
правіцьУ перыядычным друку ў 1951 годзе дэбютаваў вершамі (газета «Чырвоная змена»). Аўтар зборніка паэзіі «Святло зары вячэрняй» (1983). Яго паэзіі ўласцівы зварот да маральна-этычных праблем сучаснасці, любоў да роднай зямлі.
Перакладаў з украінскай і польскай моў.
Навукова-даследчыцкая дзейнасць
правіцьЗ 1958 года выступаў як крытык і літаратуразнавец.
Сфера навуковых інтарэсаў — праблемы сучаснай паэзіі, гісторыі і тэорыі беларускага вершаскладання.
У 1967 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю[2].
Аўтар навуковых манаграфій «Беларускі верш: Старонкі гісторыі і тэорыі» (1969), «Вершаскладанне: Даследаванне і матэрыялы» (1977), «Верш і мова: Праблема тэорыі і гісторыі беларускага верша» (1986). Вершазнаўчыя працы І. Д. Ралько — адны з першых у беларускім літаратуразнаўстве шырокамаштабных і грунтоўных навуковых даследаванняў у галіне гісторыі і тэорыі беларускага верша. Упершыню ў беларускай літаратурнай навуцы быў старанна сабраны і статыстычна апрацаваны велізарны матэрыял па версіфікацыі, — маладаследаванай сферы паэтычнай творчасці ад Ф. Скарыны і С. Полацкага і да апошняй чвэрці ХХ стагоддзя.
Гістарычную прастору беларускай вершаванай практыкі даследчык бачыў у агульным кантэксце славянскага вершазнаўства, розных сістэм вершаскладання (танічнага, сілабічнага і сілаба-танічнага). Даследаваў суадносіны рытму і маўлення, слоўнага націску і метра, асаблівасці ужывання беларускай рыфмы.
Склаў метрычны даведнік да вершаў Максіма Багдановіча, збіраў матэрыялы да метрычнага даведніка паэтычнай творчасці Янкі Купалы (праца не завершана).
Зноскі
- ↑ злілася з в. Чырвоная Дубрава
- ↑ Белорусский стих. Вопросы истории и теории: автореферат диссертации на соискание ученой степени кандидата филологических наук: специальность 642 Литература народов СССР / И. Д. Ралько. – Минск, 1967. – 16 с.
Літаратура
правіць- Дэконская В. Ю. Ралько // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 287. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).