Неапалітанскія Бурбоны

Неапалітанскія Бурбоны (італ.: Borbone di Napoli ці Сіцылійскі Бурбоны італ.: Borbone delle Due Sicilie) — малодшая галіна Іспанскіх Бурбонаў (з 1735 года).

Неапалітанскія і Сіцылійскія Бурбоны
Краіна	Неапалітанскае каралеўства, Каралеўства Сіцылія, Каралеўства Абедзвюх Сіцылій
Родапачынальны дом	Бурбоны
Тытулы	Кароль Неапалітанскі, кароль Сіцылійскі, кароль Абедзвюх Сіцылій
Заснавальнік	Карл VII Неапалітанскі (IV Сіцылійскі)
Апошні кіраўнік	Францыск II, кароль Абедзвюх Сіцылій
Цяперашні глава	Карлас Бурбон-Сіцылійскі, герцаг Калабрыя
Год заснавання	1735
Зрушэнне	1860

Неапалітанскае каралеўства

Паводле прэлімінарнага міру 3 кастрычніка 1735 года, які завяршыў Вайну за польскую спадчыну 1733—1735 (пацверджаны Венскім аўстра-французскім дагаворам 18 лістапада 1738 года), Аўстрыя адмовілася ад каралеўства Неапаля і Сіцыліі на карысць дона Карласа Пармскага, пятага сына Філіпа V Іспанскага, з умовай, што яно не будзе аб'яднана з Іспаніяй.

У 1759 годзе дон Карлас стаў іспанскім каралём, перадаўшы Неапаль і Сіцылію свайму трэцяму сыну дону Фернанда (1751—1825), які заснаваў лінію неапалітанскіх Бурбонаў пад імем Фердынанда IV. У 1806 ён быў выгнаны з Неапаля напалеонаўскімі войскамі, але з дапамогай англійскага флоту захаваў уладу над Сіцыліяй; Напалеон I перадаў неапалітанскую карону спачатку свайму брату Жазефу (1806—1808), а затым маршалу Іаахіму Мюрату (1808—1815).

Каралеўства Абедзвюх Сіцылій

Пасля адрачэння Мюрата ад неапалітанскага прастола 20 мая 1815 года яго зноў заняў Фердынанд IV, які абвясціў сябе ў 1816 годзе каралём Абедзвюх Сіцылій. Яго спадчыннік стаў сын Францыск I (1825—1830), унук Фердынанд II (1830—1859) і праўнук Францыск II (1859—1860). У выніку паўстання на Сіцыліі ў красавіку—маі 1860 і ўварванні ў каралеўства атрадаў Джузэпэ Гарыбальдзі ў маі—кастрычніку Францыск II пазбавіўся прастола; рэферэндум 21 кастрычніка 1860 года ўзаконіў звяржэнне неапалітанскіх Бурбонаў і ўхваліў уваходжанне Неапаля і Сіцыліі ў склад аб'яднанай Італіі.

Сіцылійскія Бурбоны сёння

Пасля смерці ў 1894 годзе бяздзетнага Францыска II правы на карону Абедзвюх Сіцылій перайшлі да яго малодшага брата Альфонса, графу Казерта (1841—1934), і яго нашчадкам Бурбонам Калабрыйскім. У наш час прэтэндэнтам (з 1964) з'яўляецца Карлас Бурбон-Сіцылійскі, герцаг Калабрыя (нар. 1964).