Аляксандр Яўсеевіч Хінштэйн

Аляксандр Яўсеевіч Хінштэйн (нар. 26 кастрычніка 1974, Масква, РСФСР, СССР) — расійскі журналіст і палітычны дзеяч. Саветнік дырэктара Федэральнай службы войскаў нацыянальнай гвардыі Расійскай Федэрацыі з 24 кастрычніка 2016 года.

Аляксандр Яўсеевіч Хінштэйн
дэпутат Дзяржаўнай думы Расіі[d] з 9 верасня 2018
дэпутат Дзяржаўнай думы Расіі[d] 21 снежня 2011 — 5 кастрычніка 2016
дэпутат Дзяржаўнай думы Расіі[d] 29 снежня 2003 — 24 снежня 2007
Нараджэнне	26 кастрычніка 1974(1974-10-26) (49 гадоў) Масква, РСФСР, СССР
Партыя	Адзіная Расія
Член у	Дзяржаўная Дума Расійскай Федэрацыі VII склікання[d] Дзяржаўная Дума Расійскай Федэрацыі VI склікання[d] Дзяржаўная Дума Расійскай Федэрацыі V склікання[d] Дзяржаўная Дума Расійскай Федэрацыі IV склікання[d] 8th State Duma of the Russian Federation[d]
Адукацыя	МДУ факультэт журналістыкі МДУ[d] Маскоўскі ўніверсітэт МУС Расіі[d]
Дзейнасць	палітык, журналіст, пісьменнік, дэпутат Дзяржаўнай думы Расіі
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	празаік, публіцыст, палітык, журналістыка і палітыка
Аўтограф
Узнагароды	узнагародная зброя[d] ведамасныя ўзнагароды Расійскай Федэрацыі[d] Залатое пяро Расіі[d]
Сайт	hinshtein.ru
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У мінулым — дэпутат Дзяржаўнай Думы Федэральнага Сходу Расійскай Федэрацыі IV — VI скліканняў, член фракцыі «Адзіная Расія» (2003—2016).

Біяграфія

Сям'я

Бацька Яўсей Абрамавіч Хінштэйн (нар. 5 сакавіка 1929) і маці Іна Абрамаўна Рэгірэр — інжынеры. Дзед — сяржант Абрам Харытонавіч Рэгірэр (1908—1943), выхадзец з мястэчка Кралявец, загінуў у жніўні 1943 года ў баях у раёне сёл Пралетарскае і Вадзяхаўка.

У 1991 годзе скончыў сярэднюю школу № 193 г. Масквы. У 1996 годзе паступіў на факультэт журналістыкі МДУ. У 2007 годзе скончыў Маскоўскі ўніверсітэт МУС Расіі.

Пачаў працаваць пазаштатным карэспандэнтам у газеце «Маскоўскі камсамолец» у 1991 годзе, у наступным годзе быў улучаны ў штат. Пачынаў карэспандэнтам, пазней стаў агляднікам пры галоўным рэдактары. У 1990-х гадах апублікаваў шэраг скандальных журналісцкіх расследаванняў, на падставе якіх узбуджаліся крымінальныя справы, што краналі высокапастаўленых службоўцаў.

Вёў аўтарскую праграму на тэлеканале ТВЦ «Сакрэтныя матэрыялы».

Дзяржаўная Дума

7 снежня 2003 года быў абраны дэпутатам Дзяржаўнай Думы ад Сямёнаўскай аднамандатнай выбарчай акругі № 122, Ніжагародскай вобласці. Старшыня Камісіі па барацьбе з карупцыяй пры Адміністрацыі губернатара Ніжагародскай вобласці.

Член фракцыі «Адзіная Расія», намеснік старшыні думскага камітэта па прамысловасці, будаванні і навукаёмістых тэхналогіях, член думскіх камісій па супраціве карупцыі, па пытаннях ужываннем выбарчага заканадаўства РФ; сустаршыня працоўнай групы па вывучэнні практыкі выдаткавання бюджэтных сродкаў, што скіроўваюцца на фінансаванне дарожнага будавання і інвестыцый у дарожнае будаванне. Член міжфракцыйнага дэпутацкага аб'яднання «Авіяцыя і касманаўтыка Расіі».

Намеснік старшыні Камісіі Парламенцкага Сходу Саюза Беларусі і Расіі па інфармацыйнай палітыцы і ўзаемадзеянні з грамадскімі аб'яднаннямі.

У 2007 годзе быў паўторна абраны ў Дзярждуму па спісах «Адзінай Расіі» па Ніжагародскай вобласці. У Дзяржаўнай Думе 5 склікання быў членам Камітэта па прамысловасці, старшынём падкамітэта па аўтамабільнай прамысловасці, членам Камісіі па заканадаўчым забеспячэнні супраціву карупцыі.

У 2011 годзе абраны ў Дзярждуму па спісах «Адзінай Расіі» ад Самарскай вобласці па выніках праймерыз. Змену рэгіёна Хінштэйн тлумачыў складанасцямі ва ўзаемадзеянні з мясцовымі ўладамі. У Дзярждуме 6 склікання — намеснік старшыні Камітэта па бяспецы і супраціве карупцыі, член трохбаковай Камісіі па разглядзе бюджэту.

Ініцыяваў больш 100 законапраектаў у вобласці крымінальнага, адміністрацыйнага і грамадзянскага права.

З 2006 года актыўна займаўся праблемай «ашуканых дольнікаў», ініцыяваў шэраг законаў у гэтым кірунку. Узначальваў працоўную групу партыі «Адзіная Расія» па абароне праў укладнікаў і дольнікаў. Займаўся каардынацыяй працы па рашэнні праблем пацярпелых грамадзян.

Адмовіўся ад удзелу ў праймерыз Адзінай Расіі перад выбарамі ў Дзярждуму 2016 года з-за сваркі з уладамі рэгіёнаў. Адзначалася, што ў Хінштэйна склаліся нацягнутыя адносіны з рэгіянальнымі элітамі Самарскай і Ніжагародскай абласцей, а таксама паўсталі нязгоды з кіраўніцтвам «Адзінай Расіі». У маі 2016 года перайшоў на пасаду саветніка па СМІ сакратара генрады партыі «Адзіная Расія» Сяргея Няверава.

Расгвардыя

24 кастрычніка 2016 года прызначаны саветнікам дырэктара Федэральнай службы войскаў нацыянальнай гвардыі Расійскай Федэрацыі Віктара Золатава ў якасці федэральнага дзяржаўнага грамадзянскага службоўца. Надглядае пытанні нарматыўна-прававога рэгулявання, ідэалагічнай, прапагандысцкай і інфармацыйнай працы. З-за новага прызначэння Хінштэйн прыпыніў членства ў партыі «Адзіная Расія».

Адкрыццё крымінальнай справы, здарэнні і скандалы

15 мая 1999 года ў дачыненні Хінштэйна было ўзбуджана крымінальная справа па факце выкарыстання свядома падробленых дакументаў (артыкул 327 ч. 3 УК РФ). 14 мая Хінштэйн пры парушэнні правілаў дарожнага руху падаў супрацоўнікам ДІБДР пасведчанне капітана МУРА Мацвеева. Расследаванне паказала, што пасведчанне Хінштэйну выдаў супрацоўнік Маскоўскага мытнага кіравання Алег Судакоў «за шэраг станоўчых публікацый у газеце „Маскоўскі камсамолец“», прысвечаных гэтаму ўпраўленню. Сам Хінштэйн казаў, што справа з'явілася помстай з боку кіраўніцтва МУС за яго крытычныя выступы. У 2000 годзе справа была спынена Следчым камітэтам МУС РФ у сувязі з тым, што «здзейсненыя Хінштэйнам дзеянні не ўяўляюць вялікай грамадскай небяспекі і не пацягнулі цяжкіх наступстваў». У звязку з дадзенай крымінальнай справай у шэрагу сродках масавай інфармацыі з'явілася інфармацыя пра сувязі Хінштэйна са спецслужбамі.

18 жніўня 2001 года ў Хінштэйна са Строгінскага бульвара, дзе ён жыў, быў сагнаны аўтамабіль Audi A6. Сума шкоды склала каля 600 тысяч рублёў.

У 2014 годзе ў партыі абмяркоўвалася пытанне пра членства Хінштэйна ў прэзідыуме генсавета пасля майскага інцыдэнту на борце самалёта, што здзяйсняў рэйс па маршруце Мінеральныя Воды — Масква. Следчы камітэт звінаваціў яго ў дробным хуліганстве і невыкананні вымог экіпажа. Следчыя ўбачылі ў дзеяннях Хінштэйна прыкметы адміністрацыйнага парушэння і звярнуліся ў Дзярждуму з просьбай пазбавіць яго дэпутацкай недатыкальнасці, але Генпракуратура адмовілася скіраваць адпаведны запыт.

Бібліяграфія

• Хинштейн А. Е. Какого цвета страх. — М.: Детектив-пресс, 2002. — ISBN 5-89935-046-6.
• Хинштейн А. Е. Охота на оборотней. — М.: Детектив-пресс, 2005. — ISBN 5-89935-072-5. См. также Оборотни в погонах.
• Хинштейн А. Е. Как убивают Россию. — М.: Олма Медиа Групп, 2007. — ISBN 978-5-98675-005-7.
• Хинштейн А. Е. Ельцин. Кремль. История болезни. — М.: Олма Медиа Групп, 2007. — ISBN 978-5-373-00357-5.
• Хинштейн А. Е. Тайны Лубянки. — М.: Олма Медиа Групп, 2008. — ISBN 978-5-373-02197-5.
• Хинштейн А. Е. Березовский и Абрамович. Олигархи с большой дороги. — М.: Лора, 2007. — ISBN 978-5-98675-001-9.
• Хинштейн А. Е. Сказка о потерянном времени: почему Брежнев не смог стать Путиным. — М.: Олма Медиа Групп, 2010. — ISBN 978-5-373-04021-1.
• Мединский В. Р., Хинштейн А. Е. Кризис. — М.: Олма Медиа Групп, 2009. — ISBN 978-5-373-02864-6.
• ISBN 978-5-09-042258-1.
• Хинштейн А. Е. Конец Атлантиды. Почему Путин никогда не станет Горбачевым. — М.: Абрис, 2018. — ISBN 978-5-00111-274-7.

Спасылкі

• Аляксандр Яўсеевіч Хінштэйн ў сацыяльнай сетцы «Twitter»
• Интервью А.Хинштейна: «Каждая из партий наберет иное количество голосов, нежели это было раньше!» Архівавана 1 лютага 2019.
• «Пассионарный еврей» Интервью А.Хинштейна Jewish.ru