Анатоль Мікалаевіч Бароўскі
Анатоль Бароўскі (нар. 12 мая 1942, Крушнікі, Мазырскі раён, Гомельская вобласць) — беларускі пісьменнік.
| Анатоль Мікалаевіч Бароўскі | |
|---|---|
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 12 мая 1942 (82 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, паэт, публіцыст |
| Гады творчасці | з 1963 |
| Мова твораў | беларуская |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Узнагароды | |
Жыццяпіс
правіцьНарадзіўся ў сям’і настаўніка.
Пасля сканчэння Асавецкай сярэдняй школы Мазырскага раёна (1960) працаваў у калгасе, затым на заводзе жалезабетонных вырабаў у Мазыры, настаўнікам пачатковых класаў у вёсцы Турбінка Мазырскага раёна.
У 1961—1962 гадах студэнт Мазырскага педагагічнага інстытута, які скончыў завочна ў 1967 годзе.
У 1962—1964, 1968—1970 гадах служыў у Савецкай арміі.
Працаваў у Мазырскай раённай газеце «Камуніст Палесся», адказным сакратаром гарадскога таварыства «Веды», інструктарам гаркама партыі, намеснікам дырэктара Мазырскага вучылішча геалогіі.
З 1975 года — уласны карэспандэнт газеты «Чырвоная змена» па Гомельскай і Брэсцкай абласцях. Член Саюза пісьменнікаў СССР з 1990 года.
Творчасць
правіцьДрукуецца з 1963 года. Аўтар кніг прозы «Каліна пад акном» (1987), «Азірніся ў каханні» (1994), «Чорны бусел — белы цень» (1997), «Пякельны рай» (2002), «Искушение» (2007), «Будуем заўтрашні дзень» (2008), «Раманы. Аповесці. Апавяданні» (двухтомнік, 2012), «Мы — Юницкие» (2010), «Юницкого небесные дороги» (2014), «К небесам — через тернии» (2018), «Струнный триумф Юницкого» (2020), «Воляй абраны» (2015), «Кузня» (2018), «Мікола Пушкар — вязень, мастак, перасмешнік» (2020), «Пацалунак Юніты» (2021) і кнігі вершаў «Заручуся з бліскавіцай» (2007).[1]
Грамадская дзейнасць
правіцьБольш за пятнаццаць гадоў узначальваў Гомельскую абласную арганізацыю Таварыства беларускай мовы. Старшыня Гомельскага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў.[1]
Узнагароды
правіцьЛаўрэат літаратурнай прэміі «Воін Святла» за раман «Воляй абраны» пра каханне кіраўніка паўстання 1863—1864 гадоў Вінцэнта Канстанціна Каліноўскага і яго нарачонай Марыі Ямант.[1]
Зноскі
- ↑ а б в 26 січня на Грушевського вперше вручатимуть літературну премію «Воїн світла» | Жінка-УКРАЇНКА. ukrainka.org.ua. Праверана 20 снежня 2023.