Андрэй Генадзевіч Скурко
Андрэ́й Гена́дзевіч Скурко́ (нар. 12 сакавіка 1978, Крывічы, Мядзельскі раён) — беларускі журналіст, рэдактар газеты «Наша Ніва».
| Андрэй Генадзевіч Скурко | |
|---|---|
| Род дзейнасці | журналіст |
| Дата нараджэння | 12 сакавіка 1978 (46 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Член у | |
Біяграфія
правіцьСкончыў філалагічны факультэт БДУ па спецыяльнасці «Беларуская філалогія». Аўтар «Нашай Нівы» з 1998 года, з 2000 года намеснік галоўнага рэдактара. У 2006 годзе абраны намеснікам старшыні Беларускага ПЭН-Цэнтра. Выйшаў з яго ў 2019 годзе[1].
З 1 снежня 2006 года да 2017 года галоўны рэдактар тыднёвіка «Наша Ніва»[2]. Пасля перадачы паўнамоцтваў Ягору Марціновічу стаў кіраўніком аддзела рэкламы і маркетынгу «Нашай Нівы» і сцэнарыстам дзіцячага часопіса «Асцярожна: дзеці!».
Палітычны пераслед
правіць8 ліпеня 2021 года разам з іншымі журналістамі «Нашай Нівы» быў арыштаваны нібыта за арганізацыю пратэстаў[3][4]. 12 ліпеня 2021 года сумеснай заявай дзесяці арганізацый, сярод якіх Праваабарончы цэнтр «Вясна», Беларуская асацыяцыя журналістаў, Беларускі Хельсінкскі камітэт, Беларускі ПЭН-цэнтр, Прававая ініцыятыва, прызнаны палітычным зняволеным[5][6].
Па заканчэнні трох сутак арышту абвінавачванне за падрыхтоўку пратэстаў не было высунутае, але затрыманне было працягнутае паводле ч. 2 арт. 216 КК («Нанясенне маёмаснай шкоды без прыкмет раскрадання»)[7]. Праваабарончы цэнтр «Вясна» паведаміў, што рэдактараў «Нашай Нівы» трымаюць за кратамі за нібыта нявыплату камунальных паслуг на суму 3500 BYN[7]. Увесь час зняволення ў ізалятары на Акрэсціна рэдактары «Нашай Нівы», як і іншыя палітычныя вязні, сядзелі без зменнай бялізны, перадач. Ім не выдавалі матрацы і пасцельнай бялізны, яны спалі на доле або голых металічных ложках[8]. 21 ліпеня 2021 года пераведзены ў СІЗА-1 Мінска[9]. Скурко, які хварэе на дыябет, 13 дзён не атрымліваў неабходных лекаў, яму была дыягнаставана пнеўманія[10].
15 сакавіка 2022 года Скурко атрымаў два з паловай гады калоніі за нявыплату камунальных паслуг[11].
Для маленькага сына ўвесь час зняволення пісаў дзіцячыя вершы, якія склалі аснову зборніка «Пра сланоў і барсучкоў», выдадзенага ў 2022 годзе. Таксама за кратамі Скурко пераклаў «Доктара Айбаліта» Карнея Чукоўскага, які ў перакладзе стаў беларускім «Доктарам Будзь-Здароў»[12].
Цалкам адбыўшы прысуджаны тэрмін зняволення, вызваліўся з магілёўскай калоніі 18 жніўня 2023 года.
Сям’я
правіцьЖанаты з Паўлінай Скурко. У шлюбе гадуе сына[13].
Зноскі
- ↑ Філосаф Алесь Анціпенка заявіў пра выхад з Беларускага ПЭН-Цэнтр // nashaniva.by 30 кастрычніка 2019
- ↑ Тое, што нас яднае(недаступная спасылка) // Наша Ніва, 7 снежня 2006
- ↑ Massive crackdown on independent media throughout Belarus (англ.). Белсат (8 ліпеня 2021). Праверана 8 ліпеня 2021.
- ↑ Силовики пришли в издание «Наша Ніва»: у сотрудников и в офисе провели обыски, сайт недоступен (обновляется) (руск.). ZERKALO.IO (8 ліпеня 2021). Праверана 8 ліпеня 2021.
- ↑ Коваль, Илья. В Беларуси ряд сотрудников издания "Наша Нива" признали политзаключенными (руск.). Deutsche Welle (13 ліпеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 13 ліпеня 2021. Праверана 13 ліпеня 2021.
- ↑ Праваабаронцы прызналі палітвязнямі чатырох супрацоўнікаў "Нашай Нівы" . Еўрапейскае радыё для Беларусі (12 ліпеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2021. Праверана 13 ліпеня 2021.
- ↑ а б Хроніка палітычнага пераследу 19 ліпеня. Праваабарончы цэнтр «Вясна» (19 ліпеня 2021). Праверана 19 ліпеня 2021.
- ↑ Андрэй Скурко не вызвалены. Яго затрымалі зноў, за што — невядома. Новы Час (19 ліпеня 2021). Праверана 19 ліпеня 2021.
- ↑ Ягора Марціновіча і Андрэя Скурко пераводзяць у СІЗА на Валадарку. Белсат (21 ліпеня 2021). Праверана 27 ліпеня 2021.
- ↑ БАЖ просіць улады перавесці Андрэя Скурко ў грамадзянскую бальніцу . Новы Час (29 ліпеня 2021). Праверана 23 кастрычніка 2021.
- ↑ Ягору Марціновічу і Андрэю Скурко далі па два з паловай года калоніі . Новы Час (15 сакавіка 2022). Праверана 1 красавіка 2022.
- ↑ Выйшаў на волю Андрэй Скурко . Наша Ніва (18 жніўня 2023). Праверана 18 жніўня 2023.
- ↑ Sýkorová, Lucie. Běloruský novinář cituje v dopisech z vězení Švejka: „Věznice je nejbezpečnější místo na světě.“ (чэшск.). HlídacíPes.org (27 жніўня 2021). Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2021. Праверана 23 кастрычніка 2021.