Васіль Васільевіч Іолшын

Васіль Васільевіч Іолшын
Васіль Васільевіч Іолшын
маршалак шляхты Рагачоўскага павета
	27 лістапада 1863 — 1876
Месца пахавання	Капліца-пахавальня Іолшыных;
Званне	штабс-ротмістр
Бітвы	Крымская вайна;
Узнагароды	; ;

Васіль Васільевіч Іолшын (руск.: Василий Васильевич Иолшин; 20 жніўня 1824^[1] — 21 верасня 1898^[1]) — ваенны і дзяржаўны службовец.

Біяграфія

Праваслаўны. Служыў афіцэрам у кавалерыі, быў удзельнікам Крымскай ваеннай кампаніі 1853-56 гг. Выйшаў у адстаўку ў званні штабс-ротмістра і ў 1862 г. пасяліўся з жонкай у Рагачове. Амаль адразу яго абралі ганаровым наглядчыкам мясцовага дваранскага 5-класнага вучылішча^[2].

Маршалак шляхты Рагачоўскага павета^[2] з 27 лістапада 1863 г. па 1876 г. Стацкі саветнік^[1].

Паводле даных статкамітэта Магілёўскай губерні 1882 г. у Васіля Васільевіча Іолшына разам з жонкай Варварай Аляксееўнай Іолшынай у валоданні быў маёнтак Наспа Рагачоўскага павета агульнай плошчай 11169 дзесяцін, з іх пад 7122 лесам, 440 раллі і 260 дзесяцін сенажаці. Акрамя зямлі меліся 4 карчмы, 2 дзёгцевыя заводы, валавы і вадзяны млын, а таксама сукнавальня. Усё гэта дасталася па спадчыне ў 1835 г.

У Геаграфічным слоўніку Каралеўства Польскага і іншых славянскіх краёў (1888 г., том IX), гаворыцца пра тое, што ў «маршалка шляхты Іолшына ў 1873 г. быў цагляны палац на гары (дом) і гарод».

Сямейная пахавальня на могілках

Пахаваны разам з жонкай на старых гарадскіх могілках у сямейным склепе^[2], на чыгуннай пліце пастаўлены помнік^[1].

Сям’я

У шлюбе з Варварай Аляксееўнай Іолшынай дзяцей не меў. Яшчэ пры жыцці яны склалі дакумент, паводле якога ўсе даходы са сродкаў, якія Іолшыны зарабілі пры жыцці і ўклалі ў банк, павінны паслужыць дабрабыту горада Рагачова. Варвара Аляксееўна перажыла мужа, таму нейкі час ёй давялося самой вырашаць, на якія мэты будуць расходавацца іх грошы. Так, у 1905—1910 гг. на сродкі Іолшыных у горадзе быў пабудаваны тэатр на 600 месцаў і рэальнае вучылішча. Акрамя таго, на сродкі Іолшыных у Рагачове быў пабудаваны дом для бедных старых людзей^[2].

Узнагароды

Кавалер ордэнаў Святога Уладзіміра 4-й ступені, святой Ганны 2-й ступені, Святога Станіслава 2-й ступені з імператарскай каронай, а таксама ўзнагароджаны медалём у памяць Крымскай вайны 1853—1856 гг. і за здушэнне польскага мецяжу 1863—1864 гг., знакам Чырвонага Крыжа^[3].

Памяць

Іолшынскай называлася вуліца перад будынкам рэальнага вучылішча (цяпер вуліца Віліса Цымермана)^[3].

Штогод у студзені Рагачоўскім краязнаўчым цэнтрам прысуджваюць Іолшынскую прэмію^[2].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Беляева, Г. Н. Неопубликованный русский провинциальный некрополь Николая Михайловича Романова : Могилевская епархия (1908–1911 гг.) / Г. Н. Беляева.. — Могилев: АмелияПринт, 2020. — С. 122. — 160 с. — ISBN 978-985-6891-78-9.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д О МЕЦЕНАТАХ ИОЛШИНЫХ И ИОЛШИНСКОЙ ПРЕМИИ
↑ ^а ^б Экскурсия по городу Рогачёву (Подготовлена Яремчик А. С.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 жніўня 2022. Праверана 5 жніўня 2022.

[Бяляева-1] а ^б ^в ^г Беляева, Г. Н. Неопубликованный русский провинциальный некрополь Николая Михайловича Романова : Могилевская епархия (1908–1911 гг.) / Г. Н. Беляева.. — Могилев: АмелияПринт, 2020. — С. 122. — 160 с. — ISBN 978-985-6891-78-9.

[tutejszy-2] а ^б ^в ^г ^д О МЕЦЕНАТАХ ИОЛШИНЫХ И ИОЛШИНСКОЙ ПРЕМИИ

[rogachev-3] а ^б Экскурсия по городу Рогачёву (Подготовлена Яремчик А. С.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 жніўня 2022. Праверана 5 жніўня 2022.

[1]

[2]

[3]