Васіль Фёдаравіч Каленнікаў

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Васіль Фёдаравіч Каленнікаў (19212007) — падпалкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).

Васіль Фёдаравіч Каленнікаў
Дата нараджэння 10 студзеня 1921(1921-01-10)
Месца нараджэння вёска Насовічы, Добрушскі раён, Гомельская вобласць
Дата смерці 2 верасня 2007(2007-09-02) (86 гадоў)
Месца смерці Астрахань
Месца пахавання
Грамадзянства
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў авіяцыя
Гады службы 19381960
Званне
Падпалкоўнік ВПС СССР
Падпалкоўнік ВПС СССР
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Аляксандра Неўскага
Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Чырвонай Зоркі

Біяграфія

правіць

Васіль Каленнікаў нарадзіўся 10 студзеня 1921 года ў вёсцы Насовічы (цяпер — Добрушскі раён Гомельскай вобласці). Скончыў сем класаў школы. У 1938 годзе Каленікаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Скончыў Вольскую ваенную авіятэхнічную школу. З мая 1943 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Удзельнічаў у Курскай бітве[1].

Да кастрычніка 1944 года, гвардыі капітан Васіль Каленнікаў быў насмеснікам камандзіра 78-га гвардзейскага штурмавога авіяпалка 2-й гвардзейскай штурмавой авіядывізіі 16-й паветранай арміі  (руск.) 1-га Беларускага фронта. Да гэтага часа ён здзейсніў 130 баявых вылятаў, прычыніўшы ворагу вялікія страты ў баявой тэхніцы і жывой сіле[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 студзеня 1945 года «за мужнасць і гераізм, паказаныя ў баях з нямецкімі захопнікамі» гвардыі капітан Васіль Каленнікаў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» за нумарам 5816[1].

Пасля заканчэння вайны Каленнікаў працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1955 годзе ён скончыў Ваенна-паветраную акадэмію. У 1960 годзе ў званні падпалкоўніка быў звольнены ў запас. Жыў у Астрахані, кіраваў Астраханскім аэраклубам, потым стаў выкладчыкам ваеннай справы ў Астраханскім кааператыўным тэхнікуме. Памер 2 верасня 2007 года, пахаваны ў Астрахані[1].

Быў таксама ўзнагароджаны двума ардэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнам Аляксандра Неўскага, двума ардэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, ордэнам Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў[1].

Зноскі

Літаратура

правіць
  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
  • Астраханцы — Герои Советского Союза. — Астрахань 2000. (руск.)
  • Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984. (руск.)