Вацлавас Даўнарас
Вацлавас Даўнарас (літ. Vaclovas Daunoras; 1 лютага 1937, Жагарэ, Літва — 19 кастрычніка 2020, Вільнюс, Літва) — літоўскі оперны спявак (бас), педагог, народны артыст СССР (1986).
| Вацлавас Даўнарас | |
|---|---|
| літ.: Vaclovas Daunoras | |
| Род дзейнасці | оперны спявак, музычны педагог |
| Дата нараджэння | 1 лютага 1937 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 19 кастрычніка 2020 (83 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Узнагароды і прэміі | |
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 1 лютага 1937 года ў Жагарэ. У 1954—1958 гадах выступаў у Дзяржаўным ансамблі песні і танца Літоўскай ССР (пазней — «Летува») пад кіраваннем Ё. Швядаса. У 1962 годзе скончыў Літоўскую кансерваторыю (цяпер Літоўская акадэмія музыкі і тэатра) (Вільнюс) у З. Паўлаўскаса.
У 1960—1971, 1973—1975 і з 1980 года — саліст Літоўскага тэатра оперы і балета (Вільнюс). У 1971—1973 гадах — саліст Дзяржаўнай філармоніі Літоўскай ССР, у 1975—1976 — Каўнаскага музычнага тэатра.
Выступаў у канцэртах, выконваў вакальна-сімфанічныя творы (у тым ліку Рэквіем Дж. Вердзі).
У 1966—1968 гадах стажыраваўся ў тэатры «Ла Скала» (Мілан, Італія), удзельнічаў у спектаклях, дзе сярод іншых спяваў разам Лучана Павароці, які пачынаў кар’еру (партыі Мантэронэ ў оперы «Рыгалета» Дж. Вердзі і Вярхоўны жрэц ў оперы «Ідаменей, цар Крыцкі» В. А. Моцарта). Выступаў з канцэртамі ў Турыне, Венецыі, Балонні, Рыме, Фларэнцыі, Неапалі.
Гастраляваў за мяжой (Расія — Крамлёўскі палац з’ездаў (1962), Вялікі тэатр (1969, 1986), Санкт-Пецярбургская дзяржаўная філармонія імя Д. Д. Шастаковіча (1968), Ленінградскі тэатр оперы і балета імя С. М. Кірава (1976) , Балгарыя — Оперны тэатр Русэ (1970), Оперны тэатр Бургаса (1974), Оперны тэатр Варны (1973), Польшча, Чэхаславакія, Германія (1991, 1992), Усходні Берлін (1974, 1975), Швецыя — Оперны тэатр Мальмё (1975), Італія — Каса-дэль-Попала (Турын, 1967), Пікала Скала (Мілан, 1968), 1975), Францыя — Тэатр Капітолія (Тулуза, 1972), Нідэрланды (1992 г., 1993), Бельгія, Вялікабрытанія — Альберт-хол (1967), Румынія, Фінляндыя, ЗША — Х’юстан Гранд Опера, Карнегі-хол (Нью-Ёрк, 1970, 1979), Well Hall (Нью-Ёрк, 1992), Браян (1992), Чыкагскі сімфанічны канцэртны зала (1970), канцэртная зала Сімфанічнага цэнтра Меерсон ў Даласе (1996), Канада, Егіпет).
З 1968 года выкладаў у Літоўскай кансерваторыі (з 1976 — дацэнт, з 1983 — прафесар, з 1985 — загадчык кафедры сольнага спеваў). Сярод вядомых вучняў — Ёланта Чурылайтэ.
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).