Венедыкт (Бабкоўскі)

Венедыкт (свецкае імя Васіль Бабкоўскі, 28 лютага (13 сакавіка) 1876, г. Завалач, Пскоўская губерня — 21 жніўня 1951, Мюнхен, Германія) — епіскап Рускай праваслаўнай царквы.

Венедыкт
Адукацыя
Дзейнасць святар
Нараджэнне 28 лютага (11 сакавіка) 1876
Смерць 3 верасня 1951(1951-09-03) (75 гадоў)
Пахаванне
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Скончыў Духоўнае вучылішча ў горадзе Вялікія Лукі. У 1902—1905 гады вучыўся ў Пскоўскай духоўнай семінарыі, праслухаў два курсы ў Юр’еўскім універсітэце. У 1905 пасвечаны ў святары царквы сяла Старасельна ў Мінскай губерні.

У часы Першай сусветнай вайны быў вайсковым святаром. З 1918 года настаяцель кафедральнага сабору ў Навагрудку. У 1937 годзе прыняў манаства і быў прызначаны настаяцелем Жыровіцкага манастыра.

 
Іерархі Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы: Мітрапаліт Панцеляймон (Ражноўскі), архіепіскап Філафей (Нарко), епіскап Афанасій (Мартас), архіепіскап Венедыкт (Бабкоўскі)

З 1941 года епіскап Брэсцкі, вікарый Мінскай епархіі. З красавіка 1942 года — архіепіскап Гродзенскі і Беластоцкі Беларускай праваслаўнай царквы, экзарх Усходняй Прусіі. 21-26 кастрычніка 1943 года сумесна з Грыгорыем (Барышкевічам) удзельнічаў у нарадзе епіскапаў РПЦЗ у Вене, якая не прызнала абранне мітрапаліта Сергія патрыярхам.

З 1944 года ў эміграцыі ў Германіі, дзе далучыўся да РЗПЦ. З 1950 года архіепіскап Берлінскі і Германскі. Увесь жнівень 1951 года цяжка хворы на рак печані архіепіскап Венедыкт правёў у мюнхенскай клініцы Чырвонага Крыжа (Rotkreuzkrankenhaus).

Памёр 3 верасня 1951 года. Пахаваны на могілках Фельдмохінг[de] пад Мюнхенам каля магілы свайго сябра мітрапаліта Панцеляймона.

Літаратура

правіць