Востраў Атласава
Востраў Атла́сава (руск.: Атласова) — самы паўночны з Курыльскіх астравоў. Адміністрацыйна ўваходзіць у склад Сахалінскай вобласці Расіі. Плошча — 124 км²[1].
| Востраў Атласава | |
|---|---|
| руск. Остров Атласова | |
 Выгляд з космасу | |
| Характарыстыкі | |
| Плошча | 124 км² |
| Насельніцтва | 0 чал. |
| Размяшчэнне | |
| 50°52′ пн. ш. 155°34′ у. д.HGЯO | |
| Акваторыя | Ціхі акіян |
| Краіна | |
 | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Прырода і геаграфія правіць
Востраў мае вулканічнае паходжанне. У плане амаль правільнай круглай формы з дыяметрам каля 14 км. Паўднёва-заходні бераг скалісты. Паўночны і заходні берагі нізкія, пясчаныя. У цэнтры ўзвышаецца актыўны вулкан Алаід (2334 м). На схілах вулкана маецца некалькі конусаў. Галоўны, раней завостраны, конус быў сарваны пад час моцнага вывяржэння 1778 г. Ніжняя частка гор (асабліва на заходнім і паўночным баках) пакрытая гушчаром хмызняковых зараснікаў вольхі камчацкай. Вышэй знаходзяцца альпійскія лугі. Іншыя распаўсюджаныя расліны: рабіна, папараці, крапіўнікі, злакавыя і г. д. Жывёльны свет прадстаўлены шматлікімі птушкамі, ластаногімі, адзіны наземны драпежны звер — ліса.
Гісторыя правіць
Першымі наведвальнікамі вострава былі айны, якія сяліліся на паўночным беразе, займаліся сезонным паляваннем на марскіх звяроў. У XVII ст. востраў быў адкрыты рускімі казакамі. У 1711 г. востраў назіралі і нанеслі на карту ўдзельнікі экспедыцыі Івана Казырэўскага.
У 1875—1945 гг. уваходзіў у склад Японіі. Выкарыстоўваўся японскімі рыбакамі. Напярэдадні II сусветнай вайны на ім мелася 9 часовых рыбалоўных баз, а таксама паселішча Араіда.
З 1945 г. у складзе СССР як частка Расійскай федэрацыі. Да 1954 г. меў назву востраў-вулкан Алаід. Пераназваны ў гонар расійскага казака, даследчыка Сібіры Уладзіміра Атласава. У 1949—1960 гг. на востраве дзейнічала прамысловая база (потым пасёлак Атласава). Да 1998 г. размяшчалася ваенная памежная база.
Зараз востраў незаселены.