Востраў Мэн

Востраў Мэн (англ.: The Isle of Man, мэнск.: Ellan Vannin) — брытанскае кароннае ўладанне. Размешчаны ў Ірландскім моры прыкладна на аднолькавай адлегласці ад Англіі, Ірландыі, Шатландыі і Уэльса. Плошча — 572 кв. км. Востраў Мэн мае адзін з найстарэйшых парламентаў у свеце, Тынвальд — з 979.

Брытанскае кароннае ўладанне

Востраў Мэн
англ.: Isle of Man
мэнск.: Ellan Vannin

Сцяг вострава Мэн Герб вострава Мэн
Дэвіз: «Quocunque Jeceris Stabit» «Як ні кінеш, будзе стаяць»
Гімн: «O Land of Our Birth»
Афіцыйныя мовы	Англійская, мэнская
Сталіца	Дуглас
Найбуйнейшыя гарады	Дуглас, Рамсі, Піл, Каслтаўн
Форма кіравання	Парламентарная манархія
Лорд Лейтэнант-губернатар Галоўны міністр	Лізавета II Эдам Вуд Элан Бэл
Плошча • Усяго	572 км²
Насельніцтва • Ацэнка (2012) • Шчыльнасць	83.834 чал. 148 чал./км²
ВУП (ППЗ)   • Разам (2010)   • На душу насельніцтва	$4,1 млрд $53.800
ІРЧП (2010)	0,849 (вельмі высокі) (-ы)
Этнахаронім	Мэнцы
Валюта	Мэнскі фунт (M£), брытанскі фунт (GBP, £)
Інтэрнэт-дамен	.im
Код ISO	IM
Тэлефонны код	+44
Часавыя паясы	+0

Карта вострава

Мэн не лічыцца часткай Вялікабрытаніі і не ва ўваходзіць у Еўрапейскі Саюз. Шырока вядомы, як афшорная зона.

Знак вострава Мэн — трыскеліён, тры беглыя ногі, якія выходзяць з адной кропкі. трыскеліён сімвалізуе стабільнасць, што адлюстравана ў дэвізе вострава. Таксама ён выяўлены на сцягу і гербе острава.

Гісторыя

Першыя людзі з'явіліся на Мэне не пазней чым у мезаліце. У жалезным веку на востраве з'явіліся кельты — спачатку, імаверна, плямёны блізкія да брытаў. Каля 700 да н.э. адбыўся моцны прыток насельніцтва (заваяванне альбо проста міграцыя) з Ірландыі. З канца 8 ст. на востраве прысутнічалі таксама вікінгі. З 1079 востраў увайшоў у вікінгскае Каралеўства Мэна і Астравоў, у 13 ст. перайшоў пад уладу Шатландыі, а ў 14 ст. — пад англійскую ўладу. Пасля шэрагу зменаў у кіраванні, Мэн атрымаў досыць шырокую аўтаномію ў 1866.