Ганна Рыгораўна Лісянская
Ганна Рыгораўна Лісянская (1 лістапада 1917, Мікалаеў, Расійская рэспубліка — 2 снежня 1999, Арад, Ізраіль) — украінская і расійская актрыса тэатра і кіно.
| Ганна Рыгораўна Лісянская | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1 лістапада 1917[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2 снежня 1999[1] (82 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Прафесія | акцёрка, сцэнарыст |
| Тэатр | |
| IMDb | ID 0030712 |
Біяграфія правіць
Нарадзілася 1 лістапада 1917 года ў Мікалаеве ў тэатральнай сям’і. Яе бацька Гірш Лісянскі быў кіраўніком Мікалаеўскага яўрэйскага тэатра, а маці Сафія Дышліс і родная цётка Дора Лісянская былі актрысамі гэтага тэатра.
У пачатку 1920-х гадоў сям’я Лісянскіх выступала ў спектаклях рабочага клуба імя Я. Свярдлова, а Ганна стала выходзіць на сцэну Мікалаеўскага тэатра юнага гледача ўжо ў шасцігадовым узросце.
З 1932 па 1936 год займалася ў тэатральнай студыі пры Кіеўскім тэатры юнага гледача. У 1935 годзе працавала ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі УССР (цяпер Кіеўскі тэатр аперэты).
У 1936 годзе вярнулася ў Мікалаеў, дзе да 1938 года працавала ў Тэатры юнага гледача. Там яна гуляла ў спектаклях па апавяданнях Шолам-Алейхема, а да гэтых роляў прыйшла пазней у апошнія гады жыцця.
У 1938 годзе запрошана ў трупу Кіеўскага маладзёжнага тэатра, дзе сыграла Джульету ў знакамітай трагедыі Шэкспіра, Юленьку ў «Даходным месцы» А. Астроўскага, Алену ў «Месяцы ў вёсцы» І. Тургенева і іншыя ролі.
У гэтым тэатры маладую актрысу заўважыў сцэнарыст Ігар Саўчанка. Дзякуючы яму ў 1941 годзе Ганна дэбютавала ў кіно, сыграўшы галоўную ролю Насты ў фільме Грыгорыя Грычэра-Чэрыковера «Гады юнацтва» (Кіеўская кінастудыя, Ашхабадская кінастудыя).
З 1949 года — актрыса Ленінградскага акадэмічнага тэатра драмы імя А. С. Пушкіна. Акрамя тэатра і кіно Ганна Лісянская працавала на радыё і тэлебачанні. Тут яна знялася ў аперэце І. Дунаеўскага «Нарачоныя», дзе сыграла Гарпіну Савішну. У гэтай працы яна паказала сваё майстэрства актрысы аперэты. З 1967 года Ганна Лісянская пачала выступаць на сцэне Ленінградскага тэатра музычнай камедыі. Спачатку яна сумяшчала працу ў двух тэатрах, пасля чаго спынілася на апошнім.
У апошнія гады сваёй творчасці Ганна Лісянская зноў звярнулася да тэмы яўрэйскіх персанажаў. У тэатры мініяцюр «Эксперымент» падрыхтавала монаспектакль «Адэскае вяселле» М. Жванецкага. У 1989 годзе яна згуляла ролю цёткі ў «Мастацтве жыць у Адэсе», праз год — ролю мадам Вайнер ў фільме рэжысёра А. Зяльдовіча «Заняпад» па творы Ісаака Бабеля, і у 1991 годзе — роля маці шматдзетнай яўрэйскай сям’і ў фільме Дз. Астрахана «Ізыдзі!».
У 1993 годзе Ганна Лісянская цяжка захварэла і пры падтрымцы сваёй блізкай сяброўкі, актрысы Ліліян Малкінай, пераехала ў Ізраіль да сваякоў. Там прайшлі апошнія гады яе жыцця.
Памерла 2 снежня 1999 года ў Арадзе (Ізраіль). На помніку на яе магіле зроблены надпісы на рускай і іўрыце: «Актрысе тэатра і кіно Ганне Лісянскай ад прыхільнікаў».
Фільмаграфія правіць
- 1942 — Гады маладыя — Насця Сарока
- 1942 — Як гартавалася сталь — Хрысціна
- 1942 — Адкрыццё сезона — Каця Галубкова
- 1943 — Вясёлка — Малючыха
- 1944 — Дні і ночы — Аня Кліменка
- 1944 — Чалавек № 217 — Клава Васільева
- 1944 — Чаравікі (фільм-опера)
- 1942 — Гэта было на Данбасе — Маруся
- 1946 — Старадаўні вадэвіль — Акуліна Іванаўна, пакаёўка Любушкі
- 1947 — Сельская настаўніца — Дуня Астрогава, маладая настаўніца / Астрогава-маці
- 1949 — Вялікая моц — Еўдакія Мілягіна
- 1953 — Алёша Пціцын выпрацоўвае характар — маці Генкі
- 1953 — Званая вячэра — Надзея Сяргееўна
- 1954 — Вялікая сям’я — бібліятэкарка
- 1955 — Дванаццатая ноч — Марыя, камерыстка Алівіі
- 1955 — Авідзій — жонка Грасіні
- 1957 — Апавяданні пра Леніна — Марыя Ульянава
- 1957 — Смерць Пазухіна — Настасся Іванаўна Фурначова
- 1958 — Матрос з «Каметы» — Марыя Іванаўна
- 1958 — Бездань — Глафіра Пудаўна Бараўцова
- 1963 — Дзень шчасця — жанчына
- 1964 — Вясновыя клопаты
- 1964 — Зайчык
- 1965 — Вялікая каціная казка (тэлешоу)
- 1953 — Ленін у Польшчы — Надзея Крупская
- 1967 — Заезд (тэлеспектакль)
- 1968 — Зыкавы (тэлеспектакль)
- 1969 — Іспыт на чын
- 1970 — Чароўная сіла мастацтва — Мардаценкава
- 1971 — Уласнасць рэспублікі
- 1972 — Брат мой
- 1973 — Выконваючы абавязкі — архітэктар «Сава»
- 1974 — Памятай імя сваё
- 1975 — Каханне з першага погляду
- 1977 — Народжаная рэвалюцыяй (6 серыя) — суседка
- 1977 — Нос
- 1978 — Тры дрэнных дня — Жэрдзева
- 1979 — Тры ў адной лодцы, калі не лічыць сабакі — уладальніца салона
- 1980 — Лялька-Руслан і яго сябар Санька — бабуля малога
- 1982 — Недзе плача івалга
- 1983 — Высокая проба
- 1984 — Мастацтва жыць у Адэсе
- 1989 — Транці-Ванці
- 1990 — Захад
- 1991 — Ізыдзі! — маці яўрэйскага сямейства
- 1993 — Хуткаплынныя сады
Зноскі
Літаратура правіць
- Кустовська, С. А. До історії єврейського театру у Миколаєві // Історичні мідраші Північного Причорномор’я, матеріали міжнар. наук.-практ. конф. (2; Миколаїв, 2013) — С. 251—258.