Густаў Вайганд (ням.: Gustav Weigand; 1 лютага 1860, Дуйсбург — 8 ліпеня 1930, Бельгерсхайн, паблізу Лейпцыга) — нямецкі мовазнавец, індаеўрапеіст.

Густаў Вайганд
ням.: Gustav Weigand
Дата нараджэння 1 лютага 1860(1860-02-01)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 8 ліпеня 1930(1930-07-08)[2][1] (70 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці мовазнавец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера мовазнаўства
Месца працы
Навуковая ступень доктарская ступень[d][3]
Альма-матар
Вядомыя вучні Stoyan Romanski[d]
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Прафесар універсітэта ў Лейпцыгу (1896—1926). Вывучаў мовы так званага балканскага моўнага саюза. Аўтар «Практычнай граматыкі румынскай мовы» (1903), «Граматыкі балгарскай мовы» (1907), «Граматыкі іспанскай мовы» (1922). Склаў «Балгарска-нямецкі слоўнік» (1913), «Слоўнік албана-нямецкі і нямецка-албанскі» (1914).

Зноскі

  1. а б Gustav Weigand // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б в Вейганд Густав // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 25 лютага 2017.
  3. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 2 красавіка 2015.