Карэн Сяробавіч Дземірчан
Карэн Дземірчан (арм.: Կարեն Սերոբի Դեմիրճյան; 17 красавіка 1932, Ерэван — 27 кастрычніка 1999, тамсама) — савецкі і армянскі партыйны і дзяржаўны дзеяч.
Карэн Сяробавіч Дземірчан | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
арм.: Կարեն Սերոբի Դեմիրճյան | |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
17 красавіка 1932[1] |
||||||
Смерць |
27 кастрычніка 1999 (67 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Дзеці | Сцяпан Карэнавіч Дземірчан[d] | ||||||
Партыя | |||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Аўтограф | |||||||
Прыналежнасць | СССР | ||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У 1998 годзе стварыў і ўзначаліў Народную партыю Арменіі, якая ў складзе выбарчага блока «Адзінства» перамагла на парламенцкіх выбарах у чэрвені 1999 года, пасля чаго быў абраны старшынём Нацыянальнага сходу Арменіі.
Біяграфія
правіцьУ 1949—1954 гадах вучыўся ў Ерэванскім політэхнічным інстытуце. Інжынер-механік.
У 1954—1955 гадах — інжынер-канструктар у Ленінградскім навукова-даследчыцкім інстытуце.
У 1955—1966 гадах працаваў на Ерэванскім электратэхнічным заводзе ад майстра да дырэктара.
З 1966 — сакратар, потым першы сакратар Ерэванскага гаркама КП Арменіі.
1972—1974 — сакратар, а ў 1974—1988 — першы сакратар ЦК КП Армянскай ССР.
1988—1991 — Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС. Быў дэпутатам Савета Саюза Вярхоўнага Савета СССР 10-11 скліканняў (1979—1989) ад Армянскай ССР[2][3], Вярхоўнага савета Армянскай ССР. Член ЦК КПСС (1976—1989).
У 1988 годзе, калі пачаўся «Карабахскі рух» у Арменіі, ЦК КПСС вырашыў вызваліць Карэна Дземірчана ад пасады, спасылаючыся на «дрэннае здароўе». Пасля абвяшчэння незалежнасці Армянскай рэспублікі Дземірчан у 1991—1999 гадах быў генеральным дырэктарам і старшынём савета ЗАТ «Армэлектрамашына» — аднаго з найбуйнейшых заводаў Арменіі.
У 1998 годзе быў кандыдатам у прэзідэнты Арменіі.
З красавіка 1999 года — старшыня блока «Адзінства».
30 мая 1999 года абраны дэпутатам парламента, а з 10 чэрвеня 1999 года — спікер парламента Арменіі. Старшыня-заснавальнік Народнай партыі.
27 кастрычніка 1999 года ў час тэрарыстычнага акта ў будынку парламента Арменіі быў забіты разам з прэм’ер-міністрам Арменіі Вазгенам Саркісянам.
Пахаваны ў пантэоне парка імя Камітаса.
Узнагароды
правіць- Узнагароджаны дзвюма ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1966, 1971) і ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1976), медалямі «За адзнаку ў ахове дзяржаўнай мяжы СССР», «У памяць 1500-годдзя Кіева».
- 27 снежня 1999 — указам прэзідэнта Арменіі за выбітныя заслугі перад радзімай пасмяротна ганараваны найвышэйшага звання «Нацыянальны Герой Арменіі».
Зноскі
Спасылкі
правіць- Біяграфія (арм.)