Клішава

вёска ў Віцебскім раёне Віцебскай вобласці Беларусі

Клі́шава[2] (трансліт.: Klišava, руск.: Клишево) — вёска ў Віцебскім раёне Віцебскай вобласці, на аўтамабільнай дарозе Н2353 (Палудзеткі — Клішава). Уваходзіць у склад Бабініцкага сельсавета. Плошча 9,4471 га[1].

Вёска
Клішава
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Плошча
0,094471[1] км²
Насельніцтва
  • 2 чал. (2009)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 212
Аўтамабільны код
2
СААТА
2212806076
Клішава на карце Беларусі ±
Клішава (Беларусь)
Клішава
Клішава (Віцебская вобласць)
Клішава

Гісторыя правіць

У складзе Расійскай імперыі правіць

Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай 1772 года вёска ў складзе Расійскай імперыі. У 1834 годзе цэнтр маёнтка Клішава, у якім было 26 рэвізскіх сялянскіх душ. У 1846 годзе маёнтак належаў калежскаму асэсару памешчыку А. М. Паплаўскаму. У 1847 годзе тут 3 двары. У [[1878 годзе прыватная ўласнасць памешчыцы Сямашка, якой належала 124 дзесяцін зямлі.

У 1905 годзе вёска (2 двары) у складзе Бабініцкай воласці Віцебскага павета Віцебскай губерні; належала сельскагаспадарчаму таварыству.

У складзе СССР правіць

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

Па рашэнні VI (надзвычайнага) з’езда Саветаў (надзвычайны) рабочых, сялянскіх і чырвонаармейскіх дэпутатаў (13 — 16 сакавіка 1924 г., Мінск) вёска перайшла ў склад Беларускай ССР. З 20 жніўня 1924 года вёска ў складзе Бабініцкага сельсавета Віцебскай акругі, з 20 лютага 1938 года — Віцебскага раёна Віцебскай вобласці. У 1926 годзе — 4 двары. У 1939 годзе ў Клішава пераселены жыхары вёскі Кротава, а ў 1940 годзе — вёскі Станоўшчына.

З ліпеня 1941 па чэрвень 1944 гадоў вёска акупіравана нямецкімі войскамі. Дзякуючы праверкам шматлікіх матэрыялаў, якія паступілі ў Віцебскі падпольны абкам КП(б)Б, высветлена, што «5 байцоў партызанскай брыгады „Аляксей“ зайшлі ў хату да жонкі інструктара Гарадоцкага РК КП(б)Б Шыфалінай, пад страхам зброі прымусілі яе маўчаць і не выходзіць з хаты, а самі ў гэты час з сараю забралі 6 шт. курэй і 4 — у суседа, зарэзалі іх і сышлі»[3].

Да 22 снежня 1960 года вёска ўваходзіла ў склад Ботаніцкага сельсавета[4].

Беларусь правіць

1 студзеня 2003 года ў вёсцы 3 двары; уваходзіла ў склад сельскагаспадарчага вытворчага кааператыва «Палудзеткі».

Насельніцтва правіць

  • XIX стагоддзе: 1847 год — 38 чал.
  • XX стагоддзе: 1905 год — 12 чал.; 1926 год — 13 чал.
  • XXI стагоддзе: 1 студзеня 2003 года — 4 чал.

Крыніцы правіць

  1. а б Решение Витебского районного Совета депутатов 30 ноября 2017 г. № 175 «Об установлении границ сельских населенных пунктов Витебского района Витебской области и признании утратившими силу некоторых решений Витебского районного Совета депутатов» (руск.)
  2. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7 (DJVU).
  3. Нацыянальны архіў Рэспублікі Беларусь. — Ф. 4. — В. 25. — Спр. 2145. — Арк. 3.
  4. Рашэнне выканкома Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 22 снежня 1960 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1961, № 4 (924).

Літаратура правіць

  • Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 10: Віцебская вобласць, кн. 2 / рэдкал.: У. У. Андрыевіч (гал. рэд.) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2019. — 728 с.: іл. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-11-1126-4.
  • З гісторыі населеных пунктаў / Падрых. В. В. Віталева // Памяць Віцебскага раёна: Гісторыка-дакументальная хроніка / Рэдкал.: А. П. Красоўскі [і інш.]; Укл. У. І. Мезенцаў; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2004. — 772 с.: іл. — С. 746. — ISBN 985-02-0647-0.

Спасылкі правіць