Крк (востраў)

Крк (харв.: Krk) — востраў у Адрыятычным моры. Уваходзіць у склад Харватыі. Плошча — 405,78 км². Насельніцтва — 20165 чал. (2011 г.). Адміністрацыйны цэнтр — горад Крк.

Крк
харв. Krk
Выгляд звонку
Характарыстыкі
Плошча	405,78 км²
Насельніцтва	20 165 чал.
Шчыльнасць насельніцтва	49,69 чал./км²
Размяшчэнне
45°04′44″ пн. ш. 14°36′03″ у. д.
Акваторыя	Адрыятычнае мора
Краіна	Харватыя
Крк
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Геаграфія

Карта

Крк — адзін з найбуйнейшых астравоў Харватыі і ўсяго Адрыятычнага мора. Аддзелены ад мацерыка вузкім пралівам (каля 1430 м), праз які ў 1980 г. быў пабудаваны мост. Сфарміраваны пераважна вапнякамі. Паўночныя берагі скалістыя. Паўднёвыя — спадзістыя, са шматлікімі пляжамі. Найвышэйшы пункт — 568 м. На цэнтральных і паўднёвых узгор’ях захаваліся рэшткі шыракалістых і хваёвых лясоў.

Гісторыя

Крк быў населены ў эпоху неаліту. Знойдзены таксама рэшткі паселішчаў бронзавага веку, жалезнага веку і рымскіх часоў. Відавочна, у перыяд знаходжання ў складзе Рымскай імперыі быў населены выхадцамі з Італіі, бо кіраваўся італійскімі законамі. У 49 г. да н.э. не далёка ад Крк адбылася марская бітва паміж Цэзарам і Пампеям.

У ранняе Сярэднявечча ўваходзіў у склад Візантыі, што было падцверджана дагаворам 812 г. паміж візантыйскім і франкскім імператарамі. У гэты час на востраў перасяляліся славяне, якіх адціскалі авары. Відавочна, насельніцтва ў гэты час было змешаным, бо крыніцы сведчаць, што жыхары Крк размаўлялі на «стракатай мове». Акрамя харвацкай мовы, тут доўгі час карысталіся веглійскім дыялектам далмацкай мовы.

У XI ст. захоплены венецыянцамі. Яны перадалі ўладу над Крк мясцовай сям’і Дуджамаў, прадстаўнікі якой атрымалі тытул графаў Крк. Дуджамы выплачвалі Венецыі падаткі, аднак захоўвалі ўнутраную аўтаномію і вялі актыўную знешнюю палітыку. У XIII ст. яны захапілі таксама частку мацерыковага адрыятычнага ўзбярэжжа і фармальна падпарадкаваліся Венгрыі. У 1430 г. за іх сям’ёй замацавалася прозвішча Франкапанаў. Сцвярджалася, што яны маюць старажытнае рымскае паходжанне. Адгалінаванні Франкапанаў заставаліся дамінуючымі магнатамі Харватыі да сяр. XVII ст.

XIV — XVI стст. адзначаныя культурным росквітам Крк. Дзякуючы дзейнасці графаў, востраў наведвалі многія інтэлектуальныя дзеячы Харватыі. Тут доўгі час карысталіся глаголіцай.

У 1480 г. Крк зноў адышоў да Венецыі. У 1797 г. далучаны да Аўстрыйскай імперыі. У 1918—1920 гг. акупаваны Італіяй. У 1920 г. стаў часткай Югаславіі. У гады II Сусветнай вайны зноў акупаваны Італіяй, а ў 1943—1945 гг. — нацысцкай Германіяй. Пасля вайны вярнуўся ў склад Югаславіі. З 1991 г. у складзе незалежнай Харватыі.

Насельніцтва

Год	1525	1527	1539	1603	1636	1727	1770	1853	1880	1890	1921	1931	1948	1953	1961	1971	2011
Колькасць	10.000	10.461	8.000	6.637	5.000	8.000	9.571	15.570	18.089	22.230	20.842	20.043	17.689	16.820	14.548	13.110	20.165

Эканоміка

Асновай эканомікі з’яўляюцца сельская гаспадарка, вытворчасць белага віна і абслугоўванне турыстаў.

Галерэя

• 
  Мост, які злучае з мацерыком
• 
  Помнік рыбаку ў Нівіцэ
• 
  Карставая пячора Бісеруйка
• 
  Пляж каля горада Башка
• 
  Лес на ўзбярэжжы
• 
  Рака

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Крк (востраў)
• Island Krk Архівавана 27 верасня 2013.
• Turistička zajednica otoka Krka