Ласла Райк
Ласла Райк (венг.: László Rajk; 8.3.1909, Трансільванія, цяпер у Румыніі — 15.10.1949) — венгерскі палітычны і дзяржаўны дзеяч.
Ласла Райк | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
венг.: Rajk László венг.: László Rajk | |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Папярэднік | Erik Molnár[d] | ||||||
Пераемнік | Gyula Kállai[d] | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
8 сакавіка 1909[1][2] |
||||||
Смерць |
15 кастрычніка 1949[1][2] (40 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Жонка | Júlia Rajk[d][3] | ||||||
Дзеці | László Rajk Jr.[d] | ||||||
Партыя | |||||||
Адукацыя |
|
||||||
Род войскаў | Інтэнацыянальныя брыгады | ||||||
Бітвы | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфічныя звесткі
правіцьНарадзіўся ў Трансільваніі. Настаўнічаў, з 1930 член нелегальнай Камуністычнай партыі Венгрыі. У 1937—1939 у час грамадзянскай вайны ў Іспаніі ваяваў на баку рэспубліканцаў (палітычны камісар венгерскага батальёна інтэрнацыянальных брыгад). У Другую сусветную вайну ўдзельнічаў у падпольнай барацьбе супраць рэжыму М. Хорці. З 1945 член ЦК і палітбюро Венгерскай камуністычнай партыі. У 1946—1948 міністр унутраных спраў (на гэтай пасадзе забяспечыў камуністам кантроль над паліцыяй і адміністрацыяй), потым міністр замежных спраў. У маі 1949 арыштаваны і на паказальным судовым працэсе (працэс Райка) разам з іншымі кіруючымі камуністамі прыгавораны да пакарання смерцю як «агент імперыялізму» і «цітаіст» («шпіён» югаслаўскага маршала І. Броз Ціта). У 1956 рэабілітаваны.
Зноскі
- ↑ а б László Rajk // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Laszlo Rajk // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Peto A. Hongrie 1956, Júlia Rajk ou le pouvoir du deuil // Clio: women, gender, history — Presses Universitaire du Mirail, 2015. — вып. 41. — P. 151–163. — ISSN 1252-7017; 1777-5299; 2554-3822 — doi:10.4000/CLIO.12406 Праверана 4 студзеня 2024.
Літаратура
правіць- Райк // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).