Іосіп Броз Ціта

Іосіп Броз (сербахарв.: Јосип Броз, Josip Broz), партыйны псеўданім Ціта (сербахарв.: Тито, Tito), пасля псеўданім і прозвішча злучыліся (25 мая 1892, Кумравец, Харватыя і Славонія, Аўстра-Венгрыя — 4 мая 1980, Любляна, СР Славенія, Югаславія) — лідар Югаславіі з канца Другой Сусветнай вайны да сваёй смерці (1945—1980), маршал (1943).

Іосіп Броз Ціта
сербахарв.: Јосип Броз, Josip Broz
15-ы Генеральны сакратар ЦК СКЮ 14 сакавіка 1949 — 4 мая 1980
Папярэднік	Драга Марушыч
Пераемнік	Бранка Мікуліч
Старшыня Урада ФНРЮ 7 сакавіка 1945 — 14 студзеня 1953
Папярэднік	Драга Марушыч як прэм'ер-міністр урада ў выгнанні
Пераемнік	ён жа як Старшыня Федэральнага Выканаўчага Савета
Прэзідэнт Югаславіі 14 студзеня 1953 — 4 мая 1980
Папярэднік	Іва Рыбар (як Старшыня Прэзідыума Народнага сходу)
Пераемнік	Лазар Калішэўскі (як Старшыня Прэзідыума)
1-ы Старшыня Федэральнага Выканаўчага Савета Югаславіі 14 студзеня 1953 — 29 чэрвеня 1963
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Петар Стамбаліч
1-ы Старшыня Прэзідыума СФРЮ 16 мая 1974 — 4 мая 1980
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Лазар Калішэўскі
1-ы Саюзны сакратар народнай абароны Югаславіі 7 сакавіка 1945 — 14 студзеня 1953
Папярэднік	пасада заснавана; Іван Шубашыч як міністр абароны ўрада ў выгнанні
Пераемнік	Іван Гошняк
1-ы Генеральны сакратар Руху недалучэння 1 верасня 1961 года — 5 кастрычніка 1964 года
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Гамаль Абдэль Насер
Нараджэнне	7 мая 1892(1892-05-07) Kumrovec[d], Каралеўства Харватыя і Славонія[d], Аўстра-Венгрыя
Смерць	4 мая 1980(1980-05-04)[…] (87 гадоў) Любляна, Сацыялістычная Рэспубліка Славенія, СФРЮ
Месца пахавання	House of Flowers[d]
Род	Брозы[d]
Імя пры нараджэнні	харв.: Josip Broz
Жонка	Ёванка Броз, Herta Haas[d], Lucija Bauer[d] і Pelageya Belousova[d]
Дзеці	Mišo Broz[d] і Žarko Broz[d]
Веравызнанне	атэізм і непрактыкуючы каталік[d]
Партыя	1) СДПХС (1910—1920) 2) СКЮ (з 1920)
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў[d] (4 мая 1980) Македонская акадэмія навук і мастацтваў Славенская акадэмія навук і мастацтваў Антыфашысцкае веча народнага вызвалення Югаславіі[d]
Адукацыя	Міжнародная ленінская школа
Дзейнасць	палітык, токар, дзяржаўны дзеяч, змагар Супраціўлення, эсперантыст, рэвалюцыянер, слесар
Аўтограф
Ваенная служба
Гады службы	1941—1980
Род войскаў	Yugoslav Partisans[d]
Званне	маршал Югаславіі
Бітвы	Першая сусветная вайна,Другая сусветная вайна
Узнагароды	ланцуг ордэна Белага льва[d] (22 сакавіка 1946, 26 верасня 1964) кавалер Вялікага крыжа, дэкараванага Вялікай стужкай ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»[d] (2 кастрычніка 1969) прэмія імя Джавахарлала Нэру[d] (1971) ганаровы доктар Заграбскага ўніверсітэта[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сяле Кумравец у аўстра-венгерскай Харватыі і Славоніі, у сям’і харвата і славенкі. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, трапіў у рускі плен. Удзельнік Грамадзянскай вайны ў Расіі (уступіў у Чырвоную гвардыю). У 1920 годзе вярнуўся на радзіму, член КПЮ. У 1935—1936 гг. — у Маскве ў Камінтэрне. З 1937 г. узначальваў КПЮ.

У 1941 годзе арганізаваў супраціўленне югаславаў нямецка-фашысцкай агрэсіі. Пад канец вайны югаслаўскі ўрад у выгнанні прызнаў Ціта вярхоўным камандуючым Народна-вызваленчай арміі Югаславіі (НВАЮ). Разам з савецкімі войскамі НВАЮ вызваляла Югаславію.

Пасля вызвалення краіны — прэм’ер-міністр і міністр замежных спраў. Выступіў супраць планаў савецкага кіраўніцтва стварэння Балканскай федэрацыі, што выклікала разрыў адносін паміж Югаславіяй і СССР.

З 1953 годзе — прэзідэнт краіны. Адносіны паміж СФРЮ і СССР нармалізаваліся пры М. Хрушчове. Ціта падтрымаў аднаўленне парадку ў Венгрыі ў 1956 г., але выступіў супраць аналагічнай акцыі Арганізацыі Варшаўскага дагавора ў Чэхаславакіі ў 1968.

Адзін з ініцыятараў стварэння Руха недалучэння, у якім Югаславія заняла віднае месца.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Іосіп Броз Ціта
• Ціта
• Узнагароды І. Ціта Архівавана 25 чэрвеня 2005.
• Шыпы і ружы ад Броз Ціта(недаступная спасылка)