Мікалай Аляксандравіч Скалон

Мікалай Аляксандравіч Скалон
Мікалай Аляксандравіч Скалон
	1854 — 1857
	1849 — 1854
	1847 — 1849
Нараджэнне	3 (15) лістапада 1809
Смерць	2 (14) лістапада 1857 (47 гадоў)
Месца пахавання	Богаяўленскі брацкі манастыр;
Род	род Скалонаў[d]
Бацька	Аляксандр Антонавіч Скалон[d]
Маці	Ганна Пятроўна Сабурава[d]
Жонка	Алена Міхайлаўна Лявіцкая[d]
Дзеці	Яўстафій Мікалаевіч Скалон[d]
Адукацыя	Пажаскі корпус;
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Званне	падпалкоўнік[d]
Узнагароды

Мікалай Аляксандравіч Скалон (3 (15) лістапада 1809 — 2 (14) лістапада 1857) — магілёўскі губернатар (1854—1857), сапраўдны стацкі саветнік. Брат Антона Аляксандравіча Скалона.

Біяграфія

Паходзіў з дваранскага роду Скалонаў. Сын Аляксандра Антонавіча Скалона (1770—1851) і Ганны Пятроўны, дачкі харкаўскага губернатара П. Ф. Сабурава.

Па заканчэнні Пажаскага корпуса ў 1829 годзе, быў выпушчаны з камер-пажаў у прапаршчыкі лейб-гвардыі Фінляндскага палка. Удзельнічаў у прыгнечанні паўстання 1831 года. У 1832 годзе быў прыкамандзіраваны да Гвардзейскага Генеральнага штаба, а ў наступным годзе пераведзены ў гэты штаб. У 1839 годзе быў камандзіраваны ў 6-ы пяхотны полк. У тым жа годзе звольнены ад службы падпалкоўнікам. У 1846 годзе быў прыняты на службу з пераназваннем у надворныя саветнікі (са старшынствам з 14 лютага 1846 года) і прылічаны да Міністэрства ўнутраных спраў.

Займаў пасады архангельскага (1847—1849) і чарнігаўскага (1849—1854) віцэ-губернатараў. Атрымаў чыны калежскага саветніка (14 лютага 1849) і стацкага саветніка (14 лютага 1853). З 11 верасня 1854 года быў прызначаны выконваць абавазякі магілёўскага грамадзянскага губернатара, а пасля ўзвядзення ў сапраўдныя стацкія саветнікі (31 снежня 1855) зацверджаны на гэтай пасадзе. На гэтай пасадзе ён і памёр 2 (14) лістапада 1857 года. Пахаваны ў царкоўнай агароджы Богаяўленскага брацкага манастыра ў Магілёве^[1].

Быў знаёмы з Пушкіным і Карамзіным, сябраваў з братамі Кляменціем і Аркадзем Расетамі, таксама выхаванцамі Пажаскага корпуса; 31 студзеня 1837 года знаходзіўся ў кватэры Пушкіных, калі цела паэта выносілі для адпявання ў Канюшанную царкву.

Жонка — фрэйліна Алена Міхайлаўна, дачка генерала ад інфантэрыі Міхаіла Іванавіча Лявіцкага^[2]. Іх сын — Яўстафій Мікалаевіч Скалон (1845—1902).

Узнагароды

Ордэн Святой Ганны 4-й ступені з надпісам «За адвагу» (1831)
Ордэн Святога Уладзіміра 4-й ступені (1839)
Ордэн Святой Ганны 2-й ступені з імператарскай каронай (1852)
Ордэн Святога Уладзіміра 3-й ступені (1854)
польскі Знак узнагароды за ваенную годнасць 4-й ступені (1831) і Знак узнагароды за XV гадоў бездакорнай службы (1854)

Зноскі

↑ Царскія архівы дапамаглі настаўніцы з Магілёва знайсці ўнікальную інфармацыю пра дарэвалюцыйныя пахаванні
↑ ФЭБ: Бойко и др. Примечания: Письма М. А. Лопухиной к баронессе А. М. Хюгель. — 2001 (нявызн.). feb-web.ru. Праверана 2 ліпеня 2019.

Літаратура

Памятная книжка Могилевской губернии на 1910 год. — Могилёв, 1910.
Фрейман О. Р. Пажи за 183 года (1711—1894). Биографии бывших пажей с портретами. — Фридрихсгамн — СПб., 1894. — С. 274.
Черейский Л. А. Пушкин и его окружение.
Список гражданским чинам первых IV классов. Исправлен по 20 ноября 1856. — СПб., 1856. — С. 689.

[zviazda-1] Царскія архівы дапамаглі настаўніцы з Магілёва знайсці ўнікальную інфармацыю пра дарэвалюцыйныя пахаванні

[2] ФЭБ: Бойко и др. Примечания: Письма М. А. Лопухиной к баронессе А. М. Хюгель. — 2001 (нявызн.). feb-web.ru. Праверана 2 ліпеня 2019.

[1]

[2]