Мікалай Мікалаевіч Кліменка

Мікалай Мікалаевіч Кліменка (19231944) — старшы сяржант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Мікалай Мікалаевіч Кліменка
Николай Николаевич Клименко
Дата нараджэння 19 снежня 1923(1923-12-19)
Месца нараджэння
Дата смерці 25 чэрвеня 1944(1944-06-25) (20 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў артылерыя
Гады службы 19421944
Званне
Старшы сяржант
Старшы сяржант
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені Медаль «За адвагу»
Медаль «За абарону Сталінграда»
Медаль «За абарону Сталінграда»

Біяграфія правіць

Мікалай Кліменка нарадзіўся 19 снежня 1923 года ў вёсцы Лушнікоўка (цяпер — у межах горада Астрагожск Варонежскай вобласці). Атрымаў няпоўную сярэднюю адукацыю. У пачатку 1942 года Кліменка быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Удзельнічаў у Сталінградскай бітве, вызваленні Калінінскай і Пскоўскай абласцей, Украінскай і Беларускай ССР. Да чэрвеня 1944 года старшы сяржант Мікалай Кліменка быў механікам-вадзіцелем самаходнай артылерыйскай ўстаноўкі 713-га самаходна-артылерыйскага палка 29-га стралковага корпусу 48-й арміі 1-га Беларускага фронту. Вызначыўся ў час вызвалення Беларускай ССР[1].

25 чэрвеня 1944 года ў раёне вёскі Забалоцце Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці Кліменка гусеніцамі сваёй самаходкі знішчыў 6 цяжкіх кулямётаў, экіпаж штурмавой гарматы і 88-міліметровую супрацьтанкавую гармату, пасля чаго першым уварваўся ў вёску. На вуліцах Забалоцця ён знішчыў 2 аўтамашыны з грузам, мінімётную батарэю, 30 салдат і афіцэраў праціўніка. У тым баі Кліменка загінуў. Пахаваны ў брацкай магіле ў вёсцы Побалава Рагачоўскага раёна[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 жніўня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» старшы сяржант Мікалай Кліменка пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Айчыннай вайны 2-й ступені, двума медалямі[1].

Зноскі

Літаратура правіць

  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
  • Гринько А. И., Улаев Г. Ф. Богатыри земли Воронежской. — Воронеж, 1965.
  • Навечно в сердце народном. — 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984.