Мікалай Пятровіч Румянцаў
Мікалай Пятровіч Румянцаў (3 (14) красавіка 1754 — 3 (15) студзеня 1826) — расійскі дзяржаўны дзеяч, які ў гады Напалеонаўскіх войнаў займаў пасаду Міністра замежных спраў Расійскай імперыі(руск.) бел..
Вядомы таксама як мецэнат, калекцыянер, заснавальнік Румянцаўскага музея(руск.) бел., заступнік першага рускага кругасветнага плавання(руск.) бел.. Ганаровы член Імператарскай Расійскай акадэміі (1819). Сын военачальніка Пятра Аляксандравіча Румянцава.
БіяграфіяПравіць
- 1762—1774 — ваенная служба.
- 1774—1801 — на грамадзянскай службе, у дзяржаўных установах. 24 лістапада 1792 года ўзнагароджаны ордэнам Св. Аляксандра Неўскага.
- З 1798 года ўзначаліў Дэпартамент водных камунікацый. Дэпартамент у 1809 годзе быў пашыраны і перайменаваны ва Упраўленне вадзянымі і сухапутнымі зносінамі. Адным з поспехаў Румянцава на гэтай пасадзе лічыцца будаўніцтва Марыінскай воднай сістэмы(руск.) бел. (адкрыта ў 1810) [1].
- 1802—1808 — Міністр хлеба і зямель.
- 1807—1814 — Міністр замежных спраў. 15 верасня 1812 г. узнагароджаны шведскім Ордэнам Серафімаў.
- 1808—1810 — Намеснік старшыні Дзяржаўнага савета.
- З 1809 — Дзяржаўны канцлер. Перакананы франкафіл, прыхільнік дружалюбных адносін з Напалеонам. Пасля нападу Францыі на Расію яго (у ліпені 1812) разбіў паралюш.
- 1810—1812 — Старшыня Дзяржаўнага савета.
- Пасля 1814 г. у адстаўцы.
- 18 (30) студзеня 1819 абраны ганаровым членам Імператарскай Расійскай акадэміі.
Памёр у Санкт-Пецярбургу. Пахаваны ў Гомелі, у Петрапаўлаўскім саборы[2].
У Гомелі ўстаноўлены помнік Мікалаю Румянцаву.
Зноскі
- ↑ Марговенко, Алексей «Дороги цароў " (руск.) . " Урал " (журн.). - 2004. - № 10. Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2011. Праверана 29 студзеня 2008.
- ↑ Румянцев Николай Петрович (1754-1826). Гомельский дворцово-парковый ансамбль (15 верасня 2009). Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2012. Праверана 8 мая 2012.