Мільча

Мільча
Краіна	Беларусь
Вобласць	Мінская
Раён	Вілейскі
Сельсавет	Даўгінаўскі
Каардынаты	54°40′58″ пн. ш. 27°36′48″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	▼262 чал. (2009);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1771
Паштовыя індэксы	222424
Аўтамабільны код	5
	Мільча на Вікісховішчы

Мі́льча^[1] (трансліт.: Miĺča, руск.: Мильча) — вёска ў Вілейскім раёне Мінскай вобласці, каля ракі Віліі. Уваходзіць у склад Даўгінаўскага сельсавета. За 57 кіламетраў на паўночны ўсход ад Вілейкі, 160 кіламетраў ад Мінска, 30 кіламетраў ад чыгуначнай станцыі Будслаў.

Гісторыя

У 1921—1945 гадах вёска ў складзе гміны Даўгінава Вілейскага павета Віленскага ваяводства Польскай Рэспублікі^[2]^[3]^[4]^[5].

У міжваенны перыяд (1923—1939) у Мільчы месцілася памежная застава КАП «Milcza»^[6].

У 1940—1977 гадах цэнтр Мільчанскага сельсавета^[7].

Насельніцтва

1999 год — 390 жыхароў, 145 двароў.
1931 год — 602 жыхары, 100 двароў^[8].
1921 год — 535 жыхароў, 94 двары^[9].

Інфраструктура

Сярэдняя школа
Клуб і бібліятэка
Аддзяленне сувязі

Культавыя ўстановы

Крыніцы

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
↑ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf Архівавана 27 красавіка 2022.
↑ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
↑ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP, s. 19/1932.
↑ Рашэнне выканкома Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 17 сакавіка 1977 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1977, № 15 (1533).
↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.
↑ «Вёска Мільча, якую назваў кароль Баторы» Архівавана 13 лістапада 2013. («Рэгіянальная газета»)

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — С. 375. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мільча
Мільча на сайце Глобус Беларусі (руск.)

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)

[2] Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.

[3] ttps://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf Архівавана 27 красавіка 2022.

[4] ttps://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665

[5] Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.

[FOOTNOTEKomunikaty_dyslokacyjne_KOP19/1932-6] Komunikaty dyslokacyjne KOP, s. 19/1932.

[7] Рашэнне выканкома Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 17 сакавіка 1977 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1977, № 15 (1533).

[8] Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58

[skorowidz2-9] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.

[царква-10] «Вёска Мільча, якую назваў кароль Баторы» Архівавана 13 лістапада 2013. («Рэгіянальная газета»)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]