Новая Ёлча

Новая Ёлча
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гомельская
Раён	Брагінскі
Сельсавет	Новаялчанскі
Каардынаты	51°29′11″ пн. ш. 30°31′31″ у. д.HGЯO
Першая згадка	XIX стагоддзе
Насельніцтва	119 чалавек (2004)
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 2344
Паштовыя індэксы	247660
Аўтамабільны код	3
СААТА	3203843041
	Новая Ёлча на Вікісховішчы

Но́вая Ёлча^[1] (трансліт.: Novaja Jolča, руск.: Новая Ёлча) — вёска ў Брагінскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Новаялчанскага сельсавета.

Геаграфія

Размяшчэнне

У 41 км на паўднёвы ўсход ад Брагіна, 2 км ад чыгуначнай станцыі Ёлча (на лініі Оўруч — Палтава), 170 км ад Гомеля.

Транспартная сетка

Побач аўтадарога Камарын — Брагін.

Планіроўка складаецца з просталінейнай вуліцы, арыентаванай з паўднёвага захаду на паўночны ўсход, да якой з поўначы пад прамым кутом далучаецца просталінейная вуліца, якая перасякаецца чыгункай. Працуе чыгуначная станцыя Ёлча. Рух прыгарадных паяздоў у напрамку Чарнігава.

Забудова драўлянымі хатамі сядзібнага тыпу.

Гісторыя

Вядомая з XIX стагоддзя як вёска ў Рэчыцкім павеце Мінскай губерні У 1850 годзе валоданне Празора. У 1885 годзе ў сядзібе Ёлча дзейнічалі бровар, патачны завод і паравы млын. Цэнтр Ёлчанскай воласці, у склад якой у 1890 годзе ўваходзіла 36 населеных пунктаў. У 1897 годзе функцыянавалі народная вучэльня, хлебазапасны магазін, крама, карчма.

З 8 снежня 1926 года цэнтр Ялчанскага сельсавета Камарынскага раёна Рэчыцкай (да 9 чэрвеня 1927 года), Гомельскай акруг (да 27 ліпеня 1930 года), з 20 лютага 1938 года Палескай, з 8 студзеня 1954 года Гомельскай абласцей, з 25 снежня 1962 года Брагінскага раёна. З 29 кастрычніка 1964 года цэнтр Новаялчанскага сельсавета^[2].

У 1920-х гадах пачалі дзейнічаць школа і кааператыў. У 1930 годзе арганізаваны калгас «Серп і молат», працаваў вятрак. Падчас Вялікай Айчыннай вайны фашысты ў 1942 годзе забілі 17 жыхароў (пахаваны ў магіле ахвяр фашызму на паўднёва-усходняй ускраіне), а ў верасні 1943 года часткова спалілі вёску. У ноч на 23 верасня 1943 года часткі 15-го стралковага корпуса 13-й арміі Цэнтральнага фронта вызвалілі вёску. У гэтым баі загінуў Герой Савецкага Саюза Залман Віхнін.

У 1959 годзе ў складзе саўгаса «Краснае» (цэнтр — вёска Краснае). Працавалі камбінат побытавага абслугоўвання, лясніцтва, пачатковая школа, клуб, бібліятэка, амбулаторыя, аддзяленне сувязі, крама.

У склад Новаялчанскага сельсавета ў 1962 годзе ўваходзіла ў наш час не існая вёска Прудовіца.

Насельніцтва

Колькасць

2004 год — 78 гаспадарак, 119 жыхароў.

Дынаміка

1850 год — 82 двары, 221 жыхар.
1885 год — 44 двары, 333 жыхары.
1897 год — 85 двароў, 526 жыхароў (паводле перапісу).
1908 год — 97 двароў, 549 жыхароў.
1959 год — 578 жыхароў (паводле перапісу).
2004 год — 78 гаспадарак, 119 жыхароў.
2006 год — 76 гаспадарак, 113 чалавек, з якіх 3 ва ўзросце да 16 гадоў, 37 — у працаздольным і 73 — старэйшым за працаздольны.

Зноскі

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).. Сустракаецца таксама варыянт Но́вая Іёлча
↑ Рашэнне выканкома Гомельскага абласнога (сельскага) Савета дэпутатаў працоўных ад 29 кастрычніка 1964 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1964, № 36 (1076).

Літаратура

Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.1, кн.1. Гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: Белэн, 2004. 632с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0303-9 ISBN 985-11-0302-0

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Новая Ёлча

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).. Сустракаецца таксама варыянт Но́вая Іёлча

[2] Рашэнне выканкома Гомельскага абласнога (сельскага) Савета дэпутатаў працоўных ад 29 кастрычніка 1964 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1964, № 36 (1076).

[1]

[2]