Паўночны алень (у Паўночнай Амерыцы — карыбу, лац. Rangifer tarandus) — парнакапытнае млекакормячае сямейства аленевых, адзіны прадстаўнік роду Паўночныя алені (Rangifer).

Паўночны алень
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Rangifer tarandus Linnaeus, 1758

Арэал
выява

     Паўночнаамерыканскі арэал

     Еўразійскі арэал
Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  180701
NCBI  9870
EOL  328653
FW  51308

Жыве ў паўночнай частцы Еўразіі і Паўночнай Амерыкі. Харчуецца травой і лішайнікамі, а таксама дробнымі млекакормячымі і птушкамі.

Паўночны алень у далёкім мінулым даў магчымасць чалавеку асвоіць Поўнач, у цяперашні час застаецца найважнейшым біялагічным рэсурсам для больш за дваццаці народаў Еўразіі і Паўночнай Амерыкі. Аб’ект палявання (з мэтай здабычы мяса і шкуры). У выніку прыручэння і адамашнення паўночнага аленя ўзнікла паўночнае аленяводства, гэта значыць развядзенне паўночных аленяў для атрымання мяса, шкур, малака і выкарыстання ў якасці ездавога і ўючнага транспарту[1].

Зноскі

правіць
  1. Материальная культура. Вып. 3. — М.: Наука, 1989. С. 107.

Спасылкі

правіць