Баніфача (праліў)
Праліў Баніфача (фр.: Bouches de Bonifacio, італ.: Bocche di Bonifacio) — праліў паміж астравамі Корсіка і Сардзінія, які злучае ўскраіннае Тырэнскае мора на ўсходзе з Міжземным морам на захадзе. Даўжыня каля 19 км, шырыня 11—16 км. Глыбіня да 69 метраў[1][2].
| Баніфача | |
|---|---|
.JPG) | |
| Характарыстыкі | |
| Шырыня | 11—16 км |
| Даўжыня | 19 км |
| Найбольшая глыбіня | 69 м |
| Размяшчэнне | |
| 41°18′43″ пн. ш. 9°12′46″ у. д.HGЯO | |
| Раздзяляе | Сардзінію і Корсіку |
| Крайнія мысы | Баніфача, Санта-Тэрэза-Галура |
| Краіны | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
На паўночным беразе знаходзяцца карсіканскі горад Баніфача, аднайменная крэпасць і порт. У праліве размешчаны маленькі архіпелаг Лавеці, адзіны населены востраў якога — Кавала. У праліве дзейнічае сістэма падзелу руху. Судны, якія ідуць праз праліў з усходу на захад, павінны звязвацца для дакладу з кантрольнай станцыяй Пертузата (Pertusato; Францыя). Судны, якія рухаюцца праз праліў з захаду на ўсход, павінны звязвацца з кантрольнай станцыяй на востраве Магдалена (Італія).
Найбольш вядомая катастрофа ў праліве Баніфача — караблекрушэнне французскага фрэгата «Семіянт» 15 лютага 1855 года. Напярэдадні «Семіянт» пакінуў порт Тулон на сваім шляху ў Чорнае мора, з забеспячэннем для войск на Крымскай вайне. Праз шторм фрэгат сутыкнуўся з рыфам і затануў, ніхто з 750 чалавек на борце не выжыў.
Зноскі
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
- ↑ Бонифациев пролив // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
Літаратура
правіць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).