Вікіпедыя

Раберта Мецола

Раберта Мецола Тэдэска Трыкас (мальт.: Roberta Metsola Tedesco Triccas; 18 студзеня 1979, Сент-Джуліянс, Мальта) — мальтыйская палітык, старшыня Еўрапейскага парламента з 18 студзеня 2022 года[4].

Раберта Мецола
мальт.: Roberta Metsola Tedesco Triccas
дэпутат Еўрапейскага парламента
з 1 ліпеня 2014
дэпутат Еўрапейскага парламента
25 красавіка 2013 — 30 чэрвеня 2014
дэпутат Еўрапейскага парламента
з 2 ліпеня 2019
намеснік старшыні Еўрапейскага парламента[d]
12 лістапада 2020 — 11 студзеня 2022
Папярэднік Mairead McGuinness[d]
Старшыня Еўрапейскага парламента
11 студзеня 2022 — 18 студзеня 2022
Папярэднік Давід Сасолі
Старшыня Еўрапейскага парламента
18 студзеня 2022 — 2024
Папярэднік Давід Сасолі
Старшыня Еўрапейскага парламента
2024 — 2027
дэпутат Еўрапейскага парламента
з 16 ліпеня 2024
Нараджэнне 18 студзеня 1979(1979-01-18)[1][2] (45 гадоў)
Імя пры нараджэнні мальт.: Roberta Tedesco Triccas[3]
Муж Ukko Metsola[d][2]
Партыя
Адукацыя
Узнагароды
Grand Cross of Honor for Services to the Republic of Austria ордэн «За заслугі» І ступені Order of Princess Olga, 1st class Grand Cross of the Order of Grand Duke Gediminas
Сайт robertametsola.eu (англ.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Упершыню абрана дэпутатам Еўрапейскага парламента ў 2013 годзе, прадстаўляючы Мальту, а ў лістападзе 2020 года стала першым віцэ-прэзідэнтам Еўрапарламента[5]. Раберта Мецола была абрана старшынёй Еўрапейскага парламента 18 студзеня 2022 года[4], стаўшы самым маладым старшынёй у гісторыі[6], першай мальтыйкай на гэтай пасадзе і трэцяй жанчынай-старшынёй[7].

Адукацыя і кар’ера

правіць

З’яўляецца юрыстам і спецыялізавалася на еўрапейскім праве і палітыцы ў Еўрапейскім калегіуме. Яна займала пасаду аташэ па прававым і судовым супрацоўніцтве Мальты ў Пастаянным прадстаўніцтве Мальты пры Еўрапейскім Саюзе[8], а з 2012 па 2013 год у якасці юрыдычнага саветніка Вярхоўнага прадстаўніка Саюза па замежных справах і палітыцы бяспекі Кэтрын Эштан[9].

Палітычная кар’ера

правіць

Раннія гады

правіць

У студэнцкія гады Мецола ўваходзіла ў SDM (Studenti Demokristjani Maltin), KNZ (Нацыянальная моладзевая рада) і MŻPN (Moviment Żgħażagħ Partit Nazzjonalista), перш чым была абраная генеральным сакратаром Студэнтаў-дэмакратаў Еўропы (EDS), студэнцкага аддзялення Еўрапейскай народнай партыі, а таксама на пасады ў рамках Еўрапейскага моладзевага форуму (YFJ)[8]. У 2002 годзе яна была абраная віцэ-прэзідэнтам Моладзевай канвенцыі аб будучыні Еўропы, што адкрыла шлях да яе актыўнага ўдзелу ў перамовах і распрацоўцы Еўрапейскай канстытуцыйнай дамовы, а пазней і Лісабонскай дамовы. 

Мецола была актыўнай у Partit Nazzjonalista (Нацыяналістычнай партыі) на Мальце з юнацтва, дзе працавала ў міжнародным сакратарыяце партыі; актыўна праводзіла кампанію за галасаванне «за» на рэферэндуме аб членстве ў ЕС у 2003 годзе і займалася валанцёрствам у выбарчай групе PN ELCOM. Яна балатавалася на выбарах у Еўрапарламент у 2004 годзе і Еўрапарламент у 2009 годзе ў якасці кандыдата ад нацыяналістаў на Мальце. На тых выбарах яна не была абраная. 

Дэпутат Еўрапарламента 2013—2022

правіць
 
Раберта Мецола задае пытанне на слуханнях у Камісіі фон дэр Ляен у 2019 годзе.

Раберта Мецола паспяхова ўдзельнічала ў выбарах 24 красавіка 2013 года, на вызваленае месца Саймана Бусутыла, стаўшы адной з першых жанчын-членаў Еўрапарламента на Мальце. У парламенце яна сядзіць у якасці члена групы Еўрапейскай народнай партыі (EPP).

Пасля пераабрання ў парламент на поўны тэрмін у 2014 годзе яна была абраная на пасаду намесніка старшыні Камітэта па петыцыях у ліпені 2014 года[10]. Акрамя таго, яна была членам шэрагу камітэтаў і дэлегацый, уключаючы Камітэт па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах і дэлегацыю па сувязях са Злучанымі Штатамі[11]. З 2016 па 2017 год Мецола ўваходзіла ў парламенцкі камітэт па расследаванні адмывання грошай, ухілення ад выплаты падаткаў, схемы ўхілення ад выплаты падаткаў якіх былі расследаваны ў Панамскіх дакументах больш шырока[11]. У межах Камітэта па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах яна з 2018 года ўваходзіць у групу назірання за вяршэнствам закона[12].

У дадатак да сваіх абавязкаў у камітэце Раберта Мецола далучылася да Міжгрупы Еўрапарламента па правах дзіцяці[13].

У лістападзе 2020 года яе абралі першым віцэ-прэзідэнтам Еўрапарламента, замест Мэрэд МакГінес, якая стала еўракамісарам Ірландыі. Яна стала першай мальтыйскай дэпутаткай Еўрапарламента, якая стала віцэ-прэзідэнтам[5].

У лістападзе 2021 года Раберта Мецола была абрана ЕНП у якасці свайго кандыдата, каб змяніць Давіда Сасолі на пасадзе прэзідэнта Еўрапарламента пасля заканчэння яго паўнамоцтваў на пасадзе прэзідэнта ў студзені 2022 года[14]. Сасолі быў шпіталізаваны з пнеўманіяй у верасні 2021 года[15] і ў снежні абвясціў, што не будзе балатавацца на другі тэрмін на пасадзе прэзідэнта, што зрабіла Мецолу яго верагодным пераемнікам[16]. Пасля далейшай шпіталізацыі Сасолі памёр 11 студзеня 2022 года[17] за тыдзень да заканчэння тэрміну[15]. Пасля смерці Сасолі Мецола стала выконваючым абавязкі прэзідэнта Еўрапарламента[18].

Старшыня Еўрапейскага парламента

правіць

18 студзеня 2022 года Раберта Мецола была абрана старшынёй Еўрапарламента на два з паловай гады. Яна была абраная ў першым туры галасавання, атрымаўшы абсалютную большасць — 458 галасоў з 690 пададзеных[4]. Як кандыдата ад ЕНП, яе таксама падтрымалі парламенцкія групы S&D і «Абнаўляючы Еўропу» пасля таго, як тры групы дасягнулі пагаднення аб выбарах старшыні, віцэ-старшыні і заканадаўчых прыярытэтах на другую палову паўнамоцтваў парламента[19].

Палітычныя пазіцыі

правіць

У якасці члена Камітэта па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах Мецола ў 2014 годзе кіравала працай ЕНП над неабавязковай «дарожнай картай ЕС супраць гамафобіі і дыскрымінацыі па прыкметах сексуальнай арыентацыі і гендарнай ідэнтычнасці»[20]. Яна была суаўтарам неабавязковай справаздачы аб еўрапейскім міграцыйным крызісе ў 2016 годзе, накіраванай на ўсталяванне «абавязковага заканадаўчага падыходу» да перасялення і новых агульнаеўрапейскіх пагадненняў аб «рэадмісіі», якія павінны мець прыярытэт над двухбаковымі пагадненнямі паміж краінамі — членамі ЕС і краінамі — не членамі ЕС[21].

Што датычыцца абортаў, Мецола пастаянна галасавала за рэзалюцыі ў абарону жыцця[22]. Пры абранні старшынёй Еўрапарламента яна заявіла, што падчас свайго знаходжання на пасадзе будзе прадстаўляць пазіцыю парламента, якая прызнае бяспечны доступ да абортаў правам чалавека[23].

Спрэчкі

правіць

У кастрычніку 2020 года Раберта Мецола прапанавала папраўкі да рэзалюцыі Камітэта па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах па Балгарыі, што выклікала спрэчкі[24][25]. Яна настойвала на тым, што ў дакумент ўключана інфармацыя аб тым, што пратэсты ў Балгарыі фінансуюцца босам азартных гульняў, супраць якога выстаўлена 18 абвінавачанняў. Пасля таго, як сотні дэманстрантаў звязаліся з ёй у сацыяльных сетках і ёй пагражалі судом за паклёп і распаўсюджванне «падробленых навін», Мецола заблакавала доступ да сваіх сацыяльных сетак з Балгарыі[26] і адклікала прапанаваную папраўку. 

Асабістае жыццё

правіць

Раберта Мецола нарадзілася ў Сент-Джуліянсе, Мальта, і вырасла ў Гзіры[27].

Раберта і яе муж фін Ука Мецола (Партыя нацыянальнай кааліцыі) удзельнічалі ў выбарах у Еўрапарламент 2009 года, стаўшы першай сямейнай парай, якая ўдзельнічала ў адных і тых жа выбарах у Еўрапарламент ад дзвюх розных краін-членаў[28]. Упершыню яны сустрэліся ў 1999 годзе, а пажаніліся ў кастрычніку 2005 года[29]. У іх нарадзілася чацвёра сыноў[30].

Зноскі

  1. ↑ а б https://www.europarl.europa.eu/meps/en/118859/ROBERTA_METSOLA/meetings/past
  2. ↑ а б https://robertametsola.eu/roberta/ Праверана 19 студзеня 2022.
  3. ↑ Maltese politician accused of fraud elected to European Parliament — City of Brussels: Springer Science+Business Media, 2013. Праверана 2 лютага 2022.
  4. ↑ а б в Roberta Metsola elected new President of the European Parliament | News | European Parliament (англ.). www.europarl.europa.eu (18 студзеня 2022).
  5. ↑ а б Roberta Metsola elected as First Vice-President of the European Parliament | News | European Parliament (англ.). www.europarl.europa.eu (11 снежня 2020).
  6. ↑ Malta’s Roberta Metsola elected EU Parliament's third woman president (англ.). France 24 (18 студзеня 2022).
  7. ↑ Roberta Metsola elected European Parliament president in landslide victory (англ.). Times of Malta.
  8. ↑ а б European Parliament candidate Roberta Metsola Tedesco Triccas. Архівавана з першакрыніцы 1 мая 2009. Праверана 19 студзеня 2022.
  9. ↑ Roberta Metsola cements rise to European Parliament presidency (англ.). POLITICO (17 студзеня 2022).
  10. ↑ Dave Keating (July 7, 2014), EFDD loses out as groups share the spoils European Voice.
  11. ↑ а б 8th parliamentary term | Roberta METSOLA | MEPs | European Parliament (англ.). www.europarl.europa.eu.
  12. ↑ Rule of law: Civil Liberties MEPs to report on corruption and press freedom European Parliament, press release of June 5, 2018.
  13. ↑ Members of the European Parliament Intergroup on Children’s Rights European Parliament.
  14. ↑ EPP taps Roberta Metsola to run for Parliament presidency (англ.). POLITICO (24 лістапада 2021).
  15. ↑ а б EU parliament president David Sassoli dies in Italian hospital (англ.). France 24 (11 студзеня 2022).
  16. ↑ David Sassoli won't seek second term as EU Parliament president (англ.). POLITICO (14 снежня 2021).
  17. ↑ European Parliament President David Sassoli dies aged 65 (англ.). POLITICO (11 студзеня 2022).
  18. ↑ EU flags at half-mast after death of parliament speaker Sassoli (англ.). France 24 (11 студзеня 2022).
  19. ↑ Brussels Playbook: Metsola for president — Russia sanctions latest — Zemmour hate crimes (англ.). POLITICO (18 студзеня 2022).
  20. ↑ Dave Keating (February 4, 2014), «'Manif pour tous' fails to defeat EU gay rights report» European Voice.
  21. ↑ Maïa de La Baume (March 16, 2016), European Parliament ‘fixes’ the refugee crisis Politico Europe.
  22. ↑ The Malta Independent (October 21, 2013)
  23. ↑ Lory, Gregoire. Metsola on abortion: 'My position is the EU Parliament's position' (англ.). euronews (18 студзеня 2022).
  24. ↑ "European Parliament to Vote on Amednments to Draft Resolution on Rule of Law in Bulgaria". 2020-10-07.
  25. ↑ "Евродепутатката от ЕНП Роберта Мацола е изтеглила предложенията си за промени в резолюцията"(балг.). 2020-10-07.
  26. ↑ "Роберта Мецола от ЕНП трие коментари от фейсбука си и забранява достъп до него от България"(балг.). 2020-10-08.
  27. ↑ Roberta Metsola On-Line. Праверана 18 студзеня 2022.
  28. ↑ Ukko Metsola poltti tappion sikarin (фін.). Helsingin Sanomat (8 чэрвеня 2009).
  29. ↑ Two seats, two kids and one marriage. Times of Malta.
  30. ↑ MEP Roberta Metsola Welcomes Fourth Son. Our Wedding (6 снежня 2016).
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Раберта_Мецола&oldid=4727708"