Святаяннік горны

Святаяннік горны (Hypéricum montanum) — шматгадовая травяністая расліна роду святаяннік сямейства Святаяннікавыя (Hypericaceae).

Святаяннік горны
Навуковая класіфікацыя
Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Вербакветныя Сямейства:  Святаяннікавыя Род:  Святаяннік Від:  Святаяннік горны
Міжнародная навуковая назва
Hypericum montanum L.
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы NCBI   673929 EOL   5707906 IPNI   433620-1 TPL   kew-2858521

Апісанне

Батанічная ілюстрацыя з кнігі Яна Копса «Flora Batava», 1800—1934

Голыя, прамыя сцёблы дасягаюць 20—60 см у вышыню. Лісце адносна буйное, да 6 см у даўжыню, авальнай формы з завастрэннем на верхавіне. Жоўтыя кветкі сабраны ў галоўчатае суквецце. Чашачка пяцілістковая, чашалісцікі зубчата-залозістыя, каробачка шматнасенная, насенне дробнае.

Размнажаецца насеннем. Апыленне адбываецца з дапамогай насякомых. Пара цвіцення — чэрвень—жнівень.

Распаўсюджанне

Расліна шырока прадстаўлена ў шыракалістых лясах, аблесеных тэрыторыях, далінах буйных рэк большай частцы Еўропы, за выключэннем паўночных і паўночна-ўсходніх раёнаў.

У Расіі распаўсюджаны на Каўказе і ў Прычарнамор’і. У Беларусі занесены ў Чырвоную кнігу рэспублікі. У Літве ахоўваецца.

Практычнае прымяненне

Расліна змяшчае кверцэцн, кемпферол, гіперыцын, эфірны алей. Кветкі выкарыстоўваюцца ў лячэбных мэтах.