Сугліністыя глебы

Суглі́ністыя гле́бы^[1], суглінак — глебы, у складзе якіх 20—50 % фізічных часцінак гліны.

Падзяляюцца на дзярнова-падзолістыя глебы, дзярнова-падзолістыя забалочаныя глебы, дзярнова-забалочаныя глебы, поймавыя глебы^[1]. Развіваюцца на ледавіковых пародах (марэна), стужачных глінах, лёсападобных суглінках, алювіяльных адкладах рачных далін. Паводле механічнага складу (у залежнасці ад утрымання ў іх часцінак фізічнай гліны памерам менш 0,01 мм) падзяляюцца на лёгкасугліністыя, сярэднесугліністыя, цяжкасугліністыя (Н. А. Качынскі, 1958)^[2].

Сугліністыя глебы досыць урадлівыя, добра трымаюць вільгаць, дастаткова порыстыя і валодаюць дрэнажнымі ўласцівасцямі, але маюць павышаную кіслотнасць, лёгка разбураюцца дажджавымі і талымі водамі.

Найбольш урадлівыя сугліністыя глебы на тэрыторыі Беларусі пашыраны ў паўночнай частцы і займаюць каля 30 % сельскагаспадарчых угоддзяў^[1].

Зноскі

Літаратура

Суглі́ністыя гле́бы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 245. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Механический и микроагрегатный состав почвы, методы его изучения / Проф. Н. А. Качинский; Акад. наук СССР. Почв. ин-т им. В. В. Докучаева. — М.: Изд-во Акад. наук СССР, 1958. — 192 с.: ил.; 20 см.
Ториков В. Е., Старовойтов С. И., Чемисов Н. Н. О физических параметрах суглинистой почвы // Журнал «Земледелие», 2017. (руск.) (руск.)
ГОСТ 25100-2011. Грунты. Классификация Архівавана 28 ліпеня 2023. // Официальный портал Мэра и Правительства Москвы (руск.)

Спасылкі

[FOOTNOTEБелЭн2002-1] а ^б ^в БелЭн 2002.

[ЭС-2] Механический состав почвы // Экологический центр «Экосистема»™, А. С. Боголюбов (руск.)

[1]

[2]