Вікіпедыя

Сяргей Дылеўскі

Сярге́й Дыле́ўскі (1 верасня 1989, Мінск) — лідар стачкама Мінскага трактарнага завода, член прэзідыума Каардынацыйнай рады ў час акцый пратэсту ў 2020 годзе і прэзідэнцкіх выбараў.

Сяргей Дылеўскі
Дата нараджэння 1 верасня 1989(1989-09-01) (34 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Член у
Род дзейнасці рабочы, палітычны актывіст, manual worker, дысідэнт
Месца працы
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў Мінску ў сям’і рабочых. Скончыў Трэці машынабудаўнічы ліцэй у Мінску, хацеў вучыцца на аўтамеханіка, але па стане здароўя прыйшлося паступіць на іншую спецыяльнасць — тэхналогія машынабудавання. На Мінскім трактарным заводзе Дылеўскі працуе тэрмістам[2].

Ён заўсёды хацеў працаваць з аўтамабілямі, матацыкламі, будаваў свае ўласныя праекты ў асабістым гаражы[2]. У 2015 годзе ўдзельнічаў у чэмпіянаце Рэспублікі Беларусь па дрыфтынгу[3].

Палітычная дзейнасць правіць

Пасля абвяшчэння вынікаў прэзідэнцкіх выбараў у 2020 годзе і пачатку акцый пратэсту Дылеўскі абурыўся дзеяннямі міліцыі. Ён завёз некалькі пратэстоўцаў у бальніцы і заклікаў да страйку на МТЗ. Да страйку далучыліся рабочыя, якія запатрабавалі вызваліць усіх палітычных зняволеных і правесці новыя выбары. Дылеўскі ўзначаліў калону з 1000 рабочых, што прайшла маршам па цэнтры Мінска. 17 жніўня ён правёў калону ў 5000 страйкуючых супрацоўнікаў МТЗ. 18 жніўня Дылеўскі заявіў, што 50 чалавек, якія выйшлі на мітынг каля МТЗ, былі ненадоўга затрыманыя[4].

Быў абраны ў прэзідыум Каардынацыйнай рады, створанай для каардынацыі перадачы ўлады. 21 жніўня прызнаны «палітычнай зоркай» паводле версіі New York Times[5].

21 жніўня 2020 года Дылеўскага выклікалі на допыт у Следчы камітэт. 24 жніўня 2020 года быў затрыманы спецслужбамі разам з Вольгай Кавальковай ля прахадной МТЗ пры спробе падтрымаць страйкоўцаў[6][7][8][9]. 21 верасня 2020 года ён быў вызвалены з турмы.[10]

З'ехаў з Беларусі. 6 сакавіка 2023 года Мінскі гарадскі суд завочна прысудзіў Сяргею Дылеўскаму 12 гадоў пазбаўлення волі[11].

Погляды правіць

У жніўні 2020 года Сяргей Дылеўскі заявіў, што лічыць беларускую прамысловую сістэму неэфектыўнай, і што адсутнасць алігархаў у Беларусі «далёка не дасягненне», паколькі гэта азначае, што «здаровыя» бізнесмены не хочуць інвеставаць у Беларусь. Дылеўскі заявіў, што палітыка будзе «апошняй, што [ён] хацеў бы рабіць»[5].

Зноскі

  1. ↑ а б в https://archive.today/REvV6
  2. ↑ а б «Я не вождь, а простое лицо, которое нравится людям». Интервью лидера стачкома Минского тракторного завода Сергея Дылевского. Он стал главной фигурой рабочего движения Беларуси
  3. ↑ «Я буду бить даже боком!» Сергей Дылевский, ГАЗ 2410 «Степаныч»
  4. ↑ Karmanau, Yuras (2020-08-19). "Belarus' Leader Warns of Tough New Steps Against Protesters". Time (magazine). Архівавана з арыгінала 21 жніўня 2020. Праверана 2020-08-21. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка) Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2020. Праверана 26 жніўня 2020.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2020. Праверана 26 жніўня 2020.
  5. ↑ а б Nechepurenko, Ivan (2020-08-21). "Laying Down His Tools, Belarus Worker Takes Up Mantle of Protest Leader". New York Times. Архівавана з арыгінала 2020-08-21. Праверана 2020-08-21.
  6. ↑ https://twitter.com/rolandnil/status/1297817358522818560
  7. ↑ "Belarus holds opposition figures after mass rally". BBC News [англійская]. 2020-08-24. Праверана 2020-08-24.
  8. ↑ hermesauto. Belarus detains two members of opposition council (англ.). The Straits Times (24 жніўня 2020). Праверана 24 жніўня 2020.
  9. ↑ Reuters (2020-08-24). "Belarus Detains Two Members of Opposition Council". The New York Times [англійская]. ISSN 0362-4331. Праверана 2020-08-24.
  10. ↑ Глава стачкома МТЗ Сергей Дылевский вышел на свободу после 25 суток ареста: Что он рассказал
  11. ↑ tass.ru

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Сяргей_Дылеўскі&oldid=4638702"