Сірэны (біялогія)

Сірэ́ны (Sirenia) — атрад млекакормячых, якія жывуць у вадзе.

Сірэны (біялогія)
Самка дзюгоня з дзіцыянём
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Млекакормячыя Падклас:  Звяры Інфраклас:  Плацэнтарныя Надатрад:  Afrotheria Атрад:  Сірэны
Міжнародная навуковая назва
Sirenia Illiger
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   180676 NCBI   9774 EOL   8708 FW   86537

Апісанне

Даўжыня цела 2,5—5,8 м (у вымерлай марской каровы дасягала 10 м). Маса да 650 кг, марской каровы да 4 т. Цела масіўнае, верацёнападобнае. Шыя кароткая і тоўстая, рухомая. Хваставы плаўнік гарызантальны. Пярэднія канечнасці ў выглядзе ластаў, рухомых у плечавым і локцевым суставах.

Амерыканскі ламанцін (Trichechus manatus)

Разам з кітападобнымі і ластаногімі сірэны — трэці вялікі таксон сысуноў, якія жывуць у вадзе. У адрозненне ад цюленяў яны, аднак, не могуць перасоўвацца па сушы з-за сваіх слабых канечнасцяў. З кітамі іх таксама нельга параўнаць, бо яны звычайна жывуць у прыбярэжным мелкаводдзі ці нават у прэснай вадзе.

Пашырэнне

Вядомы з эацэну. Прарадзімаю сірэн мяркуема з’яўляецца Афрыка, а іх бліжэйшымі сваякамі — хобатныя і даманы. Пашыраны ў прыбярэжных водах мораў і ў буйных рэках трапічнай часткі Сусветнага акіяна.

Усе віды занесены ў Чырвоную кнігу МСАП.

Асаблівасці біялогіі

Актыўныя пераважна ўначы. Раслінаедныя.

Трымаюцца не­вялікімі група­мі. Аддаюць перавагу мел­каводным прыбярэжным раёнам, лагу­нам і вусцям рэк з прэснай і саланаватай вадой.

Нараджаюць 1 (радзей 2) дзіцяня.

Класіфікацыя

Адрозніваюцца 2 сямействы:

• Дзюгоневыя (Dugongidae)
• Ламанціны (Trichechidae)

Літаратура

• Сірэны // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 418. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).