Трахіт
Трахі́т[1] (ад грэч. τραχύς — «шурпаты, няроўны») — эфузіўная сярэдняя горная парода шчолачнага шэрагу (SiO2 52—65 %). Галоўным кампанентам з’яўляецца каліевы палявы шпат, які пераважае над кіслым плагіяклазам; з мінералаў цёмнага колеру прысутнічаюць у невялікай колькасці біятыт, а таксама амфібол і піраксен.
| Трахіт | |
|---|---|
 | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Колер — шаравата-белы, шэры, ружовы, жоўты або карычняваты. Структура — парфіравая, скрытакрыштлічная. Тэкстура — сітаватая, флюідальная. Удзельная вага 2,5 г/см³.
Форма залягання — патокі, купалы, шчытападобнай вулканы, невялікія гіпабісальня інтрузіі і дайкі. Сустракаюцца на Каўказе, у Італіі, Францыі[2], ва Усходняй Афрыцы і на Мадагаскары[3].
Крыніцы
правіць- ↑ БелЭн 2002.
- ↑ ВСЭ 1977.
- ↑ Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.
Літаратура
правіць- Трахі́т // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 522—523. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Трахі́т // Геаграфічныя паняцці і тэрміны: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: М. М. Курловіч і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — С. 287. — 333 с. — (Энцыкл. б-чка школьніка). — 14 000 экз. — ISBN 5-85700-085-8.
- Трахи́т // География. Современная иллюстрированная энциклопедия. Ч. 2: М—Я. / А. П. Горкин — М.: Росмэн, 2006. — 986 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-353-02443-5. (руск.) — (Современная иллюстрированная энциклопедия «Росмэн». География)
- Трахи́т // Геологический словарь : в 2 т. Т. 2: Н—Я (руск.) / Х. А. Арсланов, М. Н. Голубчина, А. Д. Искандерова и др.; гл. ред. акад. К. Н. Паффенгольц (отв. ред.) и др.. — М.: Недра, 1978. — С. 323. — 456 с. — 40 000 экз.
- Трахи́т // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 175. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)