Уладзімір Дзмітрыевіч Станкевіч

беларускі рэжысёр

Уладзімір Дзмітрыевіч Станке́віч[2] (22 жніўня 1923, Менск2008[3]) — беларускі рэжысёр.

Уладзімір Дзмітрыевіч Станкевіч
Дата нараджэння 22 жніўня 1923(1923-08-22)
Месца нараджэння
Дата смерці 2008[1]
Грамадзянства
Адукацыя
Прафесія рэжысёр
Тэатр
Член у
Узнагароды
Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР

Біяграфія

правіць

Нарадзіўся ў Менску. У 1949 годзе скончыў Беларускі тэатральны інстытут. З 1950 года працаваў у Рэспубліканскім Доме народнай творчасці. З 1956 года рэжысёр, у 1959—1981 гадах галоўны рэжысёр на Рэспубліканскай студыі тэлебачання.

Член Беларускага саюза кінематаграфістаў з 1963 года, член Беларускага саюза тэатральных дзеячаў з 1959 года.

Творчасць

правіць

Сярод рэжысёрскіх прац У. Д. Станкевіча тэлевізійныя спектаклі «Свой хлеб» Л. Арцішчава (1959), «Слова пра паэта» (1960) і «Ля сіняй бухты» (1976) Б. Бур’яна, «У хоры» Г. Леберэхта (1960), «Выпадковыя сустрэчы» Р. Назарава (1961), «Толькі б кахаць» Р. Раманава (1966), «Машэка» Е. Міровіча (1984), «На вастрыі» К. Крапівы (1984); дакументальныя тэлевізійныя фільмы «Знаёмцеся, Беларусь» (1967), «Біяграфія маёй рэспублікі» (5-я серыя, 1968); тэлевізійны мастацкі фільм «Мы — хлопцы жывучыя» (1974, паводле аповесці і па сцэнарыю І. Сяркова).

Таксама Уладзімір Станкевіч стварыў шэраг тэлевізійных перадач з серыі «Творчыя партрэты», музычных перадач «Блакітны агеньчык», рэпартажаў, трансляцый грамадска-палітычных падзей ў краіне.

Узнагароды

правіць

Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1964).

Крыніцы

правіць

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць