Феадал

Феадал — у эпоху феадалізму зямельны ўласнік, уладальнік феода (лена), які эксплуатаваў залежных ад яго сялян.

Кожны феадал, акрамя тых, хто знаходзіўся на верхняй або ніжняй прыступцы феадальнай іерархіі, быў і васалам, і сеньёрам адначасова. У раннефеадальны перыяд феадалы — князі, баяры. У Вялікім Княстве Літоўскім — магнаты, князі, княжаты, паны, шляхта.

Гл. таксама

• Феадалізм

Літаратура

• Феадалы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2003. — С. 27. — 616 с.: іл. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.