Чарлз Бэл (фізіёлаг)

Сэр Чарлз Бэл (англ.: Charles Bell; 12 лістапада 1774, Эдынбург, — 28 красавіка 1842, Вустэр) — шатландскі фізіёлаг і анатам, член Лонданскага каралеўскага таварыства.

Чарлз Бэл
англ.: Charles Bell
Дата нараджэння 12 лістапада 1774(1774-11-12)[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці 28 красавіка 1842(1842-04-28)[3][4][…] (67 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька William Bell[d]
Род дзейнасці анатам, нейрабіёлаг, хірург, пісьменнік, урач, выкладчык універсітэта, неўролаг, фізіёлаг, філосаф, мастак
Навуковая сфера фізіялогія, анатомія[5] і natural theology[d][5]
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Быў малодшым братам анатама і хірурга Джона Бэла (1763—1820)[7]. З 1828 года працаваў прафесарам па анатоміі ў Лондане, з 1836 года — прафесар ў Эдынбургу. Сярод навуковых дасягненняў адно з найважнейшых — адкрыццё сувязі перыферыйнай нервовай сістэмы з пэўнымі абласцямі мозгу. У 1811 годзе вучоны фармулюе тэорыю аб тым, што заднія карэньчыкі спіннога мозгу адказваюць за сэнсарныя функцыі, у той час як пярэднія карэньчыкі адказваюць за маторыку. Тэорыя Бэла была ў 1822 годзе пацверджана французскім фізіёлагам Франсуа Мажандзі  (руск.) і функцыянальны падзел нервовых галін спіннога мозгу сёння вядомы як закон Бэла-Мажандзі.

У 1829 годзе за выбітны ўклад у развіццё фізіялогіі вучоны быў узнагароджаны медалём Каралеўскага навуковага таварыства Вялікабрытаніі.

Выбраныя навуковыя працы

правіць
  • Essays on the Anatomy of Expression in Paiting, (1806)
  • New Idea of Anatomy of the Brain, (1811)
  • The Nervous System of Human Body, (1830)
  • The hand; its Mechanism and vital Endowments, as evincing Design, (1833).

Гл. таксама

правіць

Зноскі

Літаратура

правіць