Шальча
рака ў Беларусі
Ша́льча, Солча (літ.: Šalčia) — рака на тэрыторыі Літвы і Беларусі, левы прыток ракі Мяркіс.
| Шальча | |
|---|---|
 | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 74 км |
| Басейн | 749 км² |
| Расход вады | 5,72 м³/с |
| Вадацёк | |
| Выток | г. Шальчынінкай, Літва |
| • Каардынаты | 54°18′56″ пн. ш. 25°23′34″ у. д.HGЯO |
| Вусце | р. Мяркіс |
| • Каардынаты | 54°20′43″ пн. ш. 24°49′56″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Мерачанка |
| Краіна | |
  выток  вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Даўжыня складае 74 км. Плошча вадазбору — 749 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 5,72 м³/с. Даўжыня 76 км (з іх у Літве 65 км), плошча басейна 749 км² (у Літве 596 км²)[1].
Пачынаецца ў Шальчынінскім раёне Літвы, на ўсход ад Шальчынінкая, цячэ ў Воранаўскім раёне Гродзенскай вобласці, на працягу некалькіх кіламетраў утварае натуральную мяжу паміж Беларуссю і Літвой. На тэрыторыі Беларусі на левым беразе Шальчы размешчаны вескі Варнакелі і Беняконі. Затым рака ізноў цячэ па тэрыторыі Літвы, дзе ўпадае ў Мяркіс. Найбольшы прыток — Солчыца.
Зноскі
ЛітаратураПравіць
- Атлас охотника и рыболова: Гродненская область. — Мн.: РУП «Белкартография», 2010.