Эрнё Герэ

Эрнё Герэ
Эрнё Герэ
	венг.: Gerő Ernő
дэпутат Нацыянальнага сходу Венгрыі[d]
	15 мая 1949 — 9 мая 1957
member of the Provisional National Assembly[d]
	21 снежня 1944 — 3 лістапада 1945
Minister of Trade and Transport[d]
	11 мая 1945 — 15 лістапада 1945
Папярэднік	József Gábor[d]
Minister of Interior of Hungary[d]
	4 ліпеня 1953 — 6 ліпеня 1954
Папярэднік	József Györe[d]
Пераемнік	László Piros[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Венгрыі[d]
	4 лістапада 1945 — 31 жніўня 1947
дэпутат Нацыянальнага сходу Венгрыі[d]
	31 жніўня 1947 — 1948
дэпутат Нацыянальнага сходу Венгрыі[d]
	1948 — 15 мая 1949
Нараджэнне	8 ліпеня 1898; Трэбушаўцы[d], Hont County[d], Каралеўства Венгрыя[d], Аўстра-Венгрыя;
Смерць	12 сакавіка 1980[…] (81 год); МТК Будапешт, Венгерская Народная Рэспубліка;
Месца пахавання	Фаркашрэці[d];
Імя пры нараджэнні	венг.: Singer Ernő
Жонка	Erzsébet Fazekas[d]
Партыя	Венгерская камуністычная партыя; Венгерская партыя працоўных; Венгерская сацыялістычная рабочая партыя (1962);
Член у	Венгерская акадэмія навук;
Адукацыя	Будапешцкі ўніверсітэт (1918);
Узнагароды	прэмія імя Кошута (1949)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Э́рнё Ге́рэ (венг.: Gerő Ernő, уродж. Эрнё Зінгер (венг.: Ernő Singer; 8 ліпеня 1891, Трэбушоўцы — 12 сакавіка 1980, Будапешт) — венгерскі палітычны дзеяч.

Нарадзіўся ў яўрэйскай сям’і. З 1918 года — член Камуністычнай партыі Венгрыі (КПВ). Пасля разгрому Венгерскай савецкай рэспублікі ў 1919 годзе збег у Вену. Жыў у Маскве з 1923 года і іграў вядучую ролю ў апараце Камуністычнага інтэрнацыянала. Знаходзіўся ў Іспаніі ў час Грамадзянскай вайны. Выступаў палітычным дарадцам Нацыянальнага камітэта «Свабодная Германія».

З 26 студзеня па 11 мая 1945 года — член Найвышэйшага Нацыянальнага савета. Пры дыктатуры Мацьяша Ракашы, якая шмат у чым капіявала сталінскі рэжым у СССР, быў членам Палітбюро Цэнтральнага Камітэта ВПП, займаў пасады міністра фінансаў і міністра ўнутраных спраў.

З 21 ліпеня па 25 кастрычніка 1956 года займаў пост Генеральнага сакратара ЦК ВПП, да моманту яе фактычнага распаду і ўтварэнні на яе базе ВСРП. Лічыцца, што калі б Янаш Кадар ці Імрэ Надзь замяніў Мацьяша Ракашы ў ліпені 1956 года замест Эрнё Геры, венгерскай рэвалюцыі можна было б пазбегнуць^[6].

Пасля сваёй адстаўкі падчас Венгерскага паўстання 1956 г., збег у СССР. У 1961 годзе вярнуўся ў Будапешт, за ўдзел у масавых рэпрэсіях быў выключаны з партыі. Працаваў перакладчыкам.

Зноскі

↑ ^а ^б Erno Gero // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ Ernő Gerő // Brockhaus Enzyklopädie
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
↑ Erno Gerö // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>
↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #124580246 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>
↑ ^а ^б ^в Történelmi Tár — 2010. Праверана 9 лютага 2025.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q130288890"></a>
↑ Джоанна Гранвилл (Johanna Granville), Первый Домино The First Domino: International Decision Making During the Hungarian Crisis of 1956, Texas A & M University Press, 2004. ISBN 1-58544-298-4.

[_ee82fdee56a81ba9-1] а ^б Erno Gero // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[_69954d9020ad136e-2] Ernő Gerő // Brockhaus Enzyklopädie
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>

[_62fc92e12ca0316f-3] Erno Gerö // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>

[_b8d05853b30b3180-4] Deutsche Nationalbibliothek Record #124580246 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>

[_c95f0f6aadb14a37-5] а ^б ^в Történelmi Tár — 2010. Праверана 9 лютага 2025.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q130288890"></a>

[6] Джоанна Гранвилл (Johanna Granville), Первый Домино The First Domino: International Decision Making During the Hungarian Crisis of 1956, Texas A & M University Press, 2004. ISBN 1-58544-298-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]