Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка

Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка
Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка
	укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко
	18 снежня 2007 — 11 сакавіка 2010
Прэзідэнт	Віктар Андрэевіч Юшчанка; Віктар Фёдаравіч Януковіч
Папярэднік	Віктар Фёдаравіч Януковіч
Пераемнік	Мікалай Янавіч Азараў
	23 лістапада 2007 — 19 снежня 2007
	25 мая 2006 — 14 чэрвеня 2007
	24 студзеня 2005 — 8 верасня 2005 ; (в. а. да 4 лютага 2005)
Прэзідэнт	Віктар Андрэевіч Юшчанка
Папярэднік	Мікалай Янавіч Азараў (в. а.)
Пераемнік	Юрый Іванавіч Еханураў
	14 мая 2002 — 4 лютага 2005
	30 снежня 1999 — 19 студзеня 2001
Прэзідэнт	Леанід Данілавіч Кучма
Кіраўнік урада	Віктар Андрэевіч Юшчанка
	12 мая 1998 — 2 сакавіка 2000
	16 студзеня 1997 — 12 мая 1998
Нараджэнне	27 лістапада 1960 (63 гады); Днепрапятроўск, Днепрапятроўская вобласць, УССР, СССР;
Імя пры нараджэнні	Юлія Володимирівна Грігян
Бацька	Уладзімір Абрамовіч Грыгян
Маці	Людміла Мікалаеўна Цялегіна
Муж	Аляксандр Генадзевіч Цімашэнка
Дзеці	Яўгенія Аляксандраўна Цімашэнка
Грамадзянства	Украіна
Веравызнанне	праваслаўе, УПЦ КП
Партыя	Бацькаўшчына;
Член у	Вярхоўная Рада Украіны VIII склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны IX склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны VI склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны V склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны IV склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны III склікання[d];
Адукацыя	Нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт «Дніпроўская політэхніка»; Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара;
Навуковая ступень	кандыдат эканамічных навук
Прафесія	інжынер-эканаміст
Аўтограф
	Нагрудны знак «Шахцёрская слава» 2 ступені
Сайт	tymoshenko.ua
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ю́лія Уладзі́міраўна Цімашэ́нка (укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко), на нараджэнні Грыгя́н, потым змяніла прозвішча на матчына Цяле́гіна (нар. 27 лістапада 1960, Днепрапятроўск) — украінская палітык, лідарка палітычнага руху «Батьківщина» і БЮЦ (Блок Юліі Цімашэнка), адна з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі». Прэм’ер-міністр Украіны ў 2005 годзе і з 18 снежня 2007 да 3 сакавіка 2010 года.

Біяграфія

Юлія Цімашэнка нарадзілася і жыла ў Днепрапятроўску, у 1984 годзе скончыла эканамічны факультэт мясцовага ўніверсітэта. У 1979 годзе пабралася шлюбам з партыйным функцыянерам Аляксандрам Цімашэнкам.

На пачатку 1990-х гадоў Цімашэнка сур’ёзна занялася бізнесам. Паводле некаторых ацэнак, у 1996 годзе кіраваная ёй сетка кампаній «Аб’яднаныя энергасістэмы Украіны» (асноўны імпарцёр газу з Расіі ва Украіну) кантралявала чвэрць эканомікі краіны. На той момант Юлія Цімашэнка была самай багатай жанчынай Украіны.

У 1999 годзе яна стала віцэ-прэм’ерам ва ўрадзе Віктара Юшчанкі. Пасля адстаўкі ўрада Віктара Юшчанкі Юлію Цімашэнку абвінавацілі ў карупцыі. Яна нават часова трапіла ў турму, дзе правяла некалькі тыдняў. Яе бізнес-імперыя была дашчэнту разбураная, і тады Цімашэнка пайшла ў палітыку. У 2002 годзе яе блок («Блок Юлії Тимошенко») паказаў неблагі вынік падчас парламенцкіх выбараў (7,2 %), а Цімашэнка стала адным з самых рэзкіх і радыкальных крытыкаў прэзідэнта Кучмы.

У першым студзеньскім нумары 2005 года вядомы ўкраінскі часопіс «Карэспандэнт» назваў Юлію Цімашэнку «рэвалюцыянерам году» (2004). На думку рэдакцыі, без яе падтрымкі і напору Віктару Юшчанку наўрад ці хапіла б рашучасці давесці справу да перамогі. Нават непахісныя праціўнікі назвалі Цімашэнку «галоўнай сілай і адначасова галоўнай слабасцю» ўкраінскай апазіцыі.

Юлія Цімашэнка была асноўнай паплечніцай Віктара Юшчанкі на прэзідэнцкіх выбарах ва Украіне ў 2004 г., адным з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі», пасля якой Юшчанка стаў прэзідэнтам Украіны.

У студзені 2005 года Віктар Юшчанка прызначыў Цімашэнку прэм’ер-міністрам, але затым у верасні 2005 зняў яе з гэтай пасады. Пасля наступных парламенцкіх выбараў, на якіх БЮЦ атрымаў 30,7 % галасоў, Юлія Цімашэнка з 18 снежня 2007 г. зноў заняла пасаду прэм’ер-міністра Украіны.

Кандыдат на пасаду прэзідэнта Украіны на выбарах 2010 г., выйшла ў другі тур выбараў (7 лютага), дзе саступіла Віктару Януковічу. 3 сакавіка 2010 г. пайшла ў адстаўку з пасады прэм’ер-міністра.

5 жніўня 2011 г. арыштаваная, 11 лістапада 2011 г. прызнана вінаватай у перавышэнні службовых паўнамоцтваў і асуджана да 7 гадоў пазбаўлення волі.

11 кастрычніка 2011 года Пячэрскі суд Кіева вырак Ю. Цімашэнку да 7 гадоў зняволення за «перавышэнне службовых паўнамоцтваў»^[4]. 22 лютага 2014 г. Вярхоўная Рада Украіны ўхваліла Пастанову № 751 «Аб выкананні міжнародных абавязкаў Украіны адносна вызвалення Цімашэнкі Ю. В.» паводле рашэння Еўрапейскага суда па правах чалавека ад 30 красавіка 2013 г. датычна «палітычнай матываванасці» пераследу^[5]. Адразу па вызваленні прыбыла з Харкава на «Еўрамайдан». Публічна абвясціла пра рашэнне балатавацца на пост Прэзідэнта Украіны^[6]^[7].

На выбарах у 2014 годзе Юлія Цімашэнка атрымала 2 месца з 12,81 % галасоў выбарцаў; Пётр Парашэнка перамог у першым туры^[8].

Зарэгістраваная ў якасці кандыдата на выбарах прэзідэнта ў 2019 годзе. На выбарах заняла трэцяе месца з 13,40 % галасоў выбарцаў і не прайшла ў другі тур^[9].

Гл. таксама

Зноскі

↑ Вярхоўная Рада Украіны
↑ «Вялікамучаніца» Цімашэнка нечакана атрымала яшчэ і шахцёрскі ордэн. Архівавана 4 лістапада 2013. 24.ua (29.8.2008).
↑ Julija Tymoschenko // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>
↑ Суд даў Цімашэнцы 7 гадоў // Звязда : газета. — 12 кастрычніка 2011. — № 195 (27058). — С. 3. — ISSN 1990-763x.(недаступная спасылка)
↑ "Юлія Цімашэнка выйшла на волю". Еўрарадыё. 22 лютага 2014. Праверана 25 верасня 2015.
↑ Тимошенко: «Мы должны наказать всех виновных, иначе не будем достойны памяти погибших» (ДОБАВЛЕНЫ ФОТО) (укр.)
↑ Юлія Тимошенко вже на Майдані, попрощалася з загиблими (укр.)
↑ ЦВК порахувала 100 % протоколів. У Порошенка майже 55 %
↑ Результати голосування

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка
Афіцыйная старонка Архівавана 28 снежня 2005. (укр.)
Сайт Блоку Юліі Цімашэнка (укр.)
Юлія Цімашэнка на «Радаводзе». Дрэва продкаў і нашчадкаў
Афіцыйны блог tymoshenkoua — Юліі Цімашэнка у Жывым Журнале
Юліі Цімашэнка ў сацыяльнай сетцы «Facebook»
Юлія Цімашэнка ў сацыяльнай сетцы «Twitter»
Канал Юліі Цімашэнка на YouTube

[1] Вярхоўная Рада Украіны

[2] «Вялікамучаніца» Цімашэнка нечакана атрымала яшчэ і шахцёрскі ордэн. Архівавана 4 лістапада 2013. 24.ua (29.8.2008).

[_45597942442cff41-3] Julija Tymoschenko // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>

[4] Суд даў Цімашэнцы 7 гадоў // Звязда : газета. — 12 кастрычніка 2011. — № 195 (27058). — С. 3. — ISSN 1990-763x.(недаступная спасылка)

[5] "Юлія Цімашэнка выйшла на волю". Еўрарадыё. 22 лютага 2014. Праверана 25 верасня 2015.

[6] Тимошенко: «Мы должны наказать всех виновных, иначе не будем достойны памяти погибших» (ДОБАВЛЕНЫ ФОТО) (укр.)

[7] Юлія Тимошенко вже на Майдані, попрощалася з загиблими (укр.)

[8] ЦВК порахувала 100 % протоколів. У Порошенка майже 55 %

[9] Результати голосування

[1]

[3]

[2]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]