Юрый Аляксандравіч Шапорын

Юрый (Георгій) Аляксандравіч Шапорын (руск.: Ю́рий (Гео́ргий) Алекса́ндрович Шапо́рин; 27 кастрычніка [8 лістапада] 1887, Глухаў — 9 снежня 1966, Масква) — савецкі, расійскі кампазітар, дырыжор, музычны педагог, грамадскі дзеяч. Народны артыст СССР (1954). Лаўрэат трох Сталінскіх прэмій (1941, 1946, 1952).

Юрый Аляксандравіч Шапорын
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	27 кастрычніка (8 лістапада) 1887
Месца нараджэння	Глухаў, Глухаўскі павет[d], Чарнігаўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	9 снежня 1966(1966-12-09) (79 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Краіна	Расійская імперыя  СССР
Жонка	Любоў Шапорына[d]
Альма-матар	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі юрыдычны факультэт СПбДУ Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава (1918)
Месца працы	Вялікі драматычны тэатр імя Г. А. Таўстаногава Александрынскі тэатр Маскоўская дзяржаўная кансерваторыя імя П. І. Чайкоўскага Трытон
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар, дырыжор, выкладчык універсітэта, кінакампазітар, музычны педагог, музычны крытык
Жанры	опера
Выхаванцы	Радзівон Канстанцінавіч Шчадрын
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз кампазітараў СССР[d] Асацыяцыя сучаснай музыкі[d] Савецкі камітэт абароны міру[d]
Прэміі
Узнагароды

Біяграфія

З 1939 года выкладаў у Маскоўскай кансерваторыі імя П. І. Чайкоўскага (з 1939 года — прафесар класа інструментоўкі, з 1945 года — кампазіцыі, у 1948—1949 гадах — загадчык кафедры кампазіцыі). Сярод яго вучняў — Я. Ф. Святланаў, Р. К. Шчадрын, Э. М. Арцем’еў і іншыя вядомыя музыканты.

На працягу 1925—1936 гадоў працаваў у музычным выдавецтве «Трытон», шматразова абіраючыся старшынёй яго кіравання. Некаторыя яго творы былі надрукаваны ў «Трытоне», напрыклад, раманс «Пра што ты выеш, вецер начны».

У 1941—1942 гадах кіраваў ансамблем чырвонаармейскай песні ў Нальчыку, потым у Тбілісі. Знаходзячыся ў эвакуацыі ў Тбілісі, стварыў сімфанічныя сюіты са сваёй музыкі да фільмаў «Мінін і Пажарскі», «Сувораў» і «Кутузаў», у пасляваенныя гады — звярнуўся да вакальнай музыкі. Пасля заканчэння і першай пастаноўкі ў 1953 годзе оперы «Дзекабрысты» кампазітар стаў складаць значна менш, аддаючы перавагу выкладанню і музычнай крытыцы.

З 1939 года — член аргкамітэта, з 1948 года — член праўлення, у 1952—1966 гадах — сакратар Саюза кампазітараў СССР. Член Савецкага Камітэта абароны міру з 1955 года.

У 1948 годзе прадстаўляў савецкае музычнае мастацтва на Міжнародным з’ездзе кампазітараў і музычных дзеячаў у Празе.

У 1969 годзе быў выдадзены зборнік крытычных работ кампазітара («Выбраныя артыкулы»).